Cherax destructor

Rak „Yabby” (Cherax destructor)

Pochodzenie: Australia,zamieszkuje zarówno wolno płynące, płytkie rzeki, jak i oczka wodne, bagna oraz mokradła, a nawet kanały nawadniające.

Wielkość: rekordowe osobniki dochodzą do 28 cm długości i nawet 300 g masy ciała, chociaż w akwariach przeważnie nie przekraczają 15 cm.

Akwarium: najlepiej pielęgnować parę raków lub „trójkąt” składający się z samca i dwóch samic. Trzeba przeznaczyć dla nich mniej więcej 100-litrowy zbiornik wyposażony podobnie jak dla raków luizjańskich. Większe kamienie należy dobrze zabezpieczyć, bowiem raki te uwielbiają kopać w podłożu i mogłyby je poprzesuwać. Silne, mocno ukorzeniające się i szybko rosnące rośliny, takie jak np. nurzańce mają szansę na przetrwanie, podobnie jak przymocowane do korzeni i drewna epifityczne paprocie (mikrozorium i bolbitis). Umieszczanie w akwarium delikatniejszych roślin raczej mija się z celem, bowiem prawie na pewno zostaną skonsumowane. Woda: temp. 20-28ºC, pH od 7,5 w górę (raki te źle czują się w wodzie kwaśnej), twardość bez znaczenia. Pozostałe warunki – jak rak luizjański.

Charakterystyka: wbrew swojej nazwie łacińskiejjest stosunkowo łagodny i spokojny. Raczej nie atakuje ryb (zwłaszcza, jeśli jest obficie karmiony), co więcej, zachowuje się dosyć zgodnie nawet wobec przedstawicieli własnego gatunku.

Opis: pancerz gładki, pozbawiony ostrych wyrostków. Ma barwę szarą lub szarogranatową o charakterystycznym, wiśniowym połysku. Odnóża, w tym potężne (zwłaszcza u samców) szczypce, są zwykle nieco jaśniejsze, niebieskawe. Podobny kolor mają boki karapaksu. Z kolei na bokach płytek pancerza pokrywających segmenty odwłokowe występują pomarańczowe plamy. Pomarańczowoczerwony kolor „prześwieca” również w stawach kończyn oraz w szczelinach pancerza. W akwarium popularna jest również niebieska odmiana tego gatunku o jednolicie lazurowym pancerzu.

Rozmnażanie: doskonale rozmnaża się w akwarium. Samica 2-3 razy do roku składa po 300-350 jaj. Robi to, leżąc na grzbiecie, dzięki czemu wszystkie jaja trafiają na spodnią stronę jej odwłoka i są przyklejane za pomocą lepkiej wydzieliny do odnóży pławnych. Jaja początkowo są zielonkawe do niebieskopomarańczowych i w ciągu pierwszego tygodnia czernieją. Samica co jakiś czas dokonuje ich kontroli i zjada nie zapłodnione egzemplarze. W żadnym wypadku nie należy jej wtedy stresować ani niepokoić, może bowiem pożreć wszystkie jaja. Znaczną część czasu – zwłaszcza tuż po składaniu jaj – spędza zresztą ukryta w kryjówce. Młode wylęgają się po ok. 3 tygodniach. Za pomocą specjalnych haczyków przyczepiają się do odnóży pływnych matki. Samica początkowo opiekuje się nimi, jednak bardzo szybko się usamodzielniają. Można wychowywać je w jednym zbiorniku z dorosłymi rakami, ale należy zapewnić im dużo kryjówek (np. stos muszli małych ślimaków), w których mogłyby chronić się przed ewentualnymi próbami skonsumowania.

Pokarm: wszystkożerny. W akwarium z upodobaniem zjada zarówno pokarmy roślinne, jak i zwierzęce. Należy podawać rośliny wodne, suche liście, warzywa, rozmaite mrożonki i filety rybne. Zaleca się stosowanie możliwie urozmaiconego jadłospisu, co chroni raki przed wystąpieniem ewentualnych chorób i problemów z linieniem. (pz)