Discordipinna griessengeri
Pochodzenie: zamieszkuje wody Pacyfiku od wybrzeży Polinezji Francuskiej po Wielką Rafę Koralową.
Wielkość: do 30 mm długości.
Zbiornik: min. 20 l. Akwarium należy wyposażyć w kilka kawałków żywej skały porośniętej drobnymi bezkręgowcami osiadłymi. Dno najlepiej wysypać cienką warstwą drobnego piasku koralowego. Należy zapewnić delikatny ruch wody i dbać o jej czystość i możliwie niezmienne parametry. Akwarium, poza oświetleniem dziennym, warto wyposażyć również w nocne, złożone np. z 1-2 niebieskich diod LED, bowiem w takim świetle rybki te chętniej opuszczają swe kryjówki i pozwalają się częściej obserwować.
Charakterystyka: ryba ta w żadnym wypadku nie nadaje się do typowego akwarium morskiego o standardowych rozmiarach, gdyż szybko padłaby łupem jego większych mieszkańców – jej drgająca płetwa grzbietowa przypominająca „robaka” działa bowiem drażniąco na ryby i prowokuje ich ataki. Poza tym w dużym zbiorniku byłaby praktycznie niewidoczna. Optymalnym rozwiązaniem jest umieszczenie tej rybki w nanorafie. Co prawda jest ona terytorialna i dość agresywna, ale jej terytorializm ogranicza się do promienia ok. 6-8 cm. Tak więc w 20-litrowym zbiorniku bez problemu można pielęgnować dwie (najlepiej dwa samce – wtedy będą charakterystycznie stroszyć płetwy), a w większym – nawet więcej tych rybek.
Opis: rybki te są wspaniale ubarwione: ich podłużne, „kijankowate” ciało ozdobione jest wzdłuż linii brzucha ciemnorudą pręgą, grzbiet ma barwę łososiową do lekko brązowawej, zaś głowę pokrywają ciemne kropki. Największą ozdobą Discordipinna griessengeri są płetwy. Duże, wachlarzowate płetwy piersiowe pokrywają naprzemiennie ułożone jaskrawopomarańczowe i różowawe smugi. Pierwsza z płetw grzbietowych jest bardzo wysoka, wąska oraz charakterystycznie podana do przodu, „nastroszona” i stercząca ponad głową ryby. Ma płomienną, pomarańczową barwę i nieustannie drga. Najpiękniejsze są jednak druga płetwa grzbietowa i płetwa ogonowa: szerokie, w swej górnej części pomarańczowe, z licznymi czarnymi plamkami obwiedzionymi czerwonawymi otokami.
Rozmnażanie: nie rozmnaża się w niewoli.
Pokarm: najdrobniejszy plankton taki jak larwy solowca, mrożona moina, drobny mysis czy oczlik. Po przyzwyczajeniu może przyjmować również suche pokarmy w postaci drobnych płatków. (js)
Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 10/2012 (122).