ArtykułyEncyklopedia

Gymnocorymbus ternetzi

Encyklopedia akwarystyczna

Żałobniczka czarna odm. „white” („pearl”) (Gymnocorymbus ternetzi)

Pochodzenie: forma hodowlana, nie występuje w naturze. Forma dzika jest szeroko zasiedlona na terenie Brazylii i Boliwii. Zamieszkuje obszar Mato Grosso oraz dorzecza Rio Paraguay i Rio Negro. 

Wielkość: do 5 cm długości.

Zbiornik: min. 60-80 l pojemności, szczelnie przykryty. Należy go niezbyt silnie oświetlić i wyposażyć w dobry filtr (najlepiej przelewowy lub duży wewnętrzny). Przydatna może być również grzałka oraz delikatnie działający napowietrzacz. Najciekawszy efekt dekoracyjny można uzyskać, stosując ciemne podłoże. Na jego tle delikatne ubarwienie tej odmiany żałobniczek najlepiej się uwidacznia. Ryby są też wyraźnie spokojniejsze i mniej płochliwe. Tylną i środkową część zbiornika należy obsadzić roślinami, tak aby pozostało wystarczająco dużo miejsca do swobodnego pływania. Warto pamiętać o umieszczeniu w akwarium kilku korzeni lub lignitów. Delikatnie zabarwiają one wodę na lekko oliwkowy kolor, co nie tylko dobrze wpływa na samopoczucie ryb, ale, dodatkowo, pozwala uzyskać u nich złudzenie pełniejszych i głębszych barw. Woda: temp. 22-26°C, miękka (wskazana jest twardość ogólna poniżej 10°dGH) i lekko kwaśna lub o odczynie zbliżonym do obojętnego (pH 6,5-7,0). Ponieważ rybki te są stosunkowo wrażliwe na jakość wody i obecność w niej związków azotowych, nie wolno zapominać o regularnych, cotygodniowych podmianach w ilości 15-20% zawartości zbiornika.

Charakterystyka: gatunek typowo stadny, należy pielęgnować go w grupie co najmniej kilkunastu osobników. Można bezproblemowo łączyć go z innymi niewielkimi rybami o podobnych wymaganiach. Uwaga! Pozbawione naturalnych źródeł pożywienia (tj. żywych lub mrożonych bezkręgowców) żałobniczki mogą stawać się nieco agresywne i, w skrajnym przypadku, atakować inne ryby i podskubywać im płetwy. Podobnie zresztą dzieje się w przypadku prób pielęgnacji pojedynczej sztuki lub pary tych ryb.

Opis: ciało silnie bocznie spłaszczone i stosunkowo wysokie, co podkreślają jeszcze szerokie i długie płetwy grzbietowa i odbytowa. Pyszczek ryby jest mały i skierowany ku górze, co ułatwia jej pobieranie pokarmu z powierzchni wody. Ubarwienie ryb perłowobiałe. Samce są zwykle bardziej intensywnie ubarwione niż samice. Poza tym różnice pomiędzy płciami są raczej delikatne i trudne do zauważenia. Samce bywają smuklejsze i zwykle nieco mniejsze od swych partnerek.

Pokarm: w naturze ryby te żywią się głównie pływającymi w wodzie larwami owadów. W akwarium zdecydowanie preferują pokarm żywy lub mrożony. Należy podawać im wodzienia (szklarkę), czarną larwę komara oraz, od czasu do czasu, larwę ochotki. Menu to warto uzupełniać mrożonym planktonem (oczlik, rozwielitka) oraz, od czasu do czasu, dobrej jakości pokarmami sztucznymi w postaci płatków. Do tych ostatnich warto dodawać preparat witaminowy korzystnie wpływający na wzrost i wybarwianie się ryb, a zwłaszcza szybko rosnących młodocianych osobników. Nie zaleca się dłuższego, jednostajnego karmienia suchymi pokarmami.

Rozmnażanie: do rozrodu najlepiej przygotować oddzielne akwarium o pojemności ok. 30-50 l wypełnione bardzo czystą wodą o temperaturze 25-30°C, twardości ogólnej do 5°dGH i węglanowej nie przekraczającej 2°dKH oraz odczynie w okolicach pH 7,0. Na dnie zbiornika można ułożyć cienką warstwę wyparzonego piasku lub drobniutkiego żwirku. Dobrze jest umieścić ok. 2 cm nad nim tzw. ruszt ikrowy, chroniący opadające na dno ziarna ikry przed żarłocznością tarlaków. Na podłożu lub ruszcie należy ułożyć pęk delikatnych roślin, najlepiej mchu. W tak przygotowanym zbiorniku umieszcza się wyrośniętą samicę żałobniczki oraz dwa samce. Zwykle dość szybko dochodzi do tarła w trakcie którego samica jest w stanie złożyć 500-1000 sztuk ikry. Bezpośrednio po tarle dorosłe ryby trzeba jak najszybciej odłowić, gdyż, w przeciwnym razie, potraktują ikrę jako pokarm. Jaja leżą swobodnie wśród roślin lub na podłożu. W zależności od temperatury w zbiorniku młodziutkie rybki wylęgają się po upływie 24-48 godzin. Przez pierwsze 4-5 dni życia pozostają niemal nieruchome i trwają przyczepione do szyb, roślin lub podłoża, korzystając z zapasów pokarmu zawartych w ich okazałych woreczkach żółtkowych. Po upływie tego czasu larwy przekształcają się w narybek i zaczynają aktywnie pływać. Jest to sygnał do rozpoczęcia karmienia. Najlepszym pokarmem dla młodziutkich żałobniczek są pierwotniaki. Po upływie ok. 3 tygodni młodzież jest już na tyle duża, że można włączyć do jej menu najdrobniejsze pokarmy mrożone, a nawet, sporadycznie, pyliste pokarmy suche. Młode żałobniczki, obficie karmione, rosną dość szybko, po ok. roku uzyskują rozmiary osobników dorosłych i same stają się gotowe do rozrodu. (js)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button