Artykuły

Hubert Zientek: Ryby z rodzaju Danionella w naszych akwariach

RYBY – AZJA

Ryby z rodzaju Danionella w naszych akwariach

Fragment artykułu: Hubert Zientek: Ryby z rodzaju Danionella w naszych akwariach

Nawet w dobrych sklepach zoologicznych przedstawiciele rodzaju Danionella trafiają się rzadko. Kiedy więc udało mi się wreszcie nabyć dwanaście osobników Danionella priapus (trochę czasu minęło, zanim z pomocą zawodowego ichtiologa ustaliłem gatunek), byłem bardzo uradowany.
Moi znajomi nie mogli się wprost nadziwić, jakie to małe i do tego śmiesznie przezroczyste ryby. Zazwyczaj zgodnie stwierdzali, że dobrze je oglądać można dopiero przy użyciu… lupy. Ja w każdym razie uważam te miniaturowe karpiowate nie tylko za nader interesujące, ale wręcz unikatowe. Potwierdza to wielu profesjonalnych badaczy, uważając przedstawicieli tego rodzaju za jedno z najciekawszych odkryć ichtiologicznych ostatnich kilkudziesięciu lat.

Wszystkie gatunki zgrupowane w rodzaju Danionella należą do rodziny karpiowatych (Cyprinidae) i są bliskimi krewniakami m.in. popularnych w akwariach danio pręgowanych (Danio rerio). Ich ciało jest mocno wydłużone, niemal przezroczyste (przez co mniej lub bardziej widoczne są organy wewnętrzne). Uwagę obserwatora zwracają też duża głowa i oczy. Ryby te zaliczane są do najmniejszych na świecie kręgowców słodkowodnych. Co ciekawe, wśród przedstawicieli kostnoszkieletowego rzędu karpiokształtnych (Cypriniformes) miniaturyzacja wcale nie jest zjawiskiem rzadkim. Dotyczy ona kilku rodzajów ryb, w tym m.in. Microdevario, Microrasbora, Horadandia, Boraras, Sawbwa i innych. Fakt ten skrzętnie wykorzystują akwaryści, którzy wiele miniaturowych gatunków utrzymują w popularnych ostatnimi czasy nanoakwariach. W artykule wspominam o czterech z nich, zgrupowanych w obrębie rodzaju Danionella, a mianowicie: D. priapus, D. dracula, D. translucida i D. mirifica, przy czym moje zalecenia odnośnie chowu dotyczą tego pierwszego.

Stosunkowo niewiele jeszcze wiadomo o biologii tych osobliwych karpiowatych w naturze. Nieokreślony jest także ich status ochronny, choć nie wydają się być zagrożone wyginięciem. Cechą charakterystyczną omawianych ryb i nie lada ciekawostką biologiczną jest fakt, że w dorosłym życiu zachowują one szereg cech larwalnych. Można to zaobserwować zarówno w wyglądzie zewnętrznym (np. brak łusek, ewentualna pigmentacja ciała ograniczona do niewielkich skupisk melanoforów, brak linii nabocznej), jak i wewnętrznym (szkielet głowy w sporej części złożony z tkanki chrzęstnej). Innymi słowy, osobnik będący larwą nie przechodzi ostatnich stadiów swego rozwoju, choć potem normalnie dojrzewa płciowo (pedomorfizm). Sama zaś dojrzałość płciowa osiągana jest tu bardzo szybko. Co ciekawe u dojrzałej ikrzycy często gołym okiem widać komórki jajowe.

[Pełny tekst publikacji w wydaniu drukowanym lub pliku cyfrowym wydania]

Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 3/2017 (163).
Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button