ArtykułyEncyklopedia

Betta taeniata

Encyklopedia akwarystyczna

Bojownik pasiasty (Betta taeniata)

Pochodzenie: zamieszkuje wody Borneo. Występuje w czystych, bystrych górskich strumieniach, preferując odcinki ich biegu o łagodniejszym prądzie. Można znaleźć go wśród podwodnej roślinności, pod zatopionymi korzeniami i kawałkami drewna oraz tuż przy brzegu pod zwieszającą się do wody roślinnością lądową.

Wielkość: dorasta do 5,5 cm długości.

Akwarium: dla pojedynczej pary wystarczy 40-litrowy zbiornik, grupa wymaga akwarium o pojemności min. 80 l. Musi być ono szczelnie przykryte, wyposażone w umiarkowane oświetlenie i silny filtr zapewniający ruch wody. Grzałka zazwyczaj bywa zbędna. Na dnie powinien znaleźć się dobrze przepłukany żwir. Zaleca się dekoracje z korzeni i kawałków drewna. Dla każdej pary należy zapewnić kryjówkę wykonaną z łupiny orzecha kokosowego, doniczki lub sztuczną grotę. Zbiornik powinien być częściowo zarośnięty lubiącymi ruch wody roślinami, np. nurzańcami, krynią czy średniej wielkości zwartkami. Woda niezbyt ciepła (do 22°C) i bardzo czysta (wydajna filtracja biologiczna i regularne, dość znaczne podmiany),  pozostałe parametry nie mają większego znaczenia (ryby adaptują się zarówno do wody miękkiej, jak i twardej, kwaśnej i zasadowej).

Charakterystyka: w przeciwieństwie do bojownika syjamskiego ryby te poza okresem tarła są raczej łagodne. Można pielęgnować je w oddzielnych zbiornikach w parach lub grupach, a także w akwarium ogólnym z innymi niewielkimi i pozbawionymi agresji mieszkańcami.

Opis: płetwa grzbietowa łopatkowata, odbytowa ostro zakończona. Płetwa ogonowa niemal okrągła, ze słabo widocznym szpicem. Płetwy brzuszne wyraźnie wydłużone. Ubarwienie ciała może wahać się od szarego do brązowego w zależności od aktualnego samopoczucia ryb. Na każdej łusce znajduje się niebieskawa plamka. Płetwy ogonowa i odbytowa z szerokimi lazurowymi pasami i ciemnym, niemal czarnym obrzeżeniem. Od pyska, poprzez oko aż do krawędzi pokrywy skrzelowej ciągnie się dobrze widoczny ciemny pas. Samce różnią się od samic bardziej jaskrawym ubarwieniem oraz wyraźnie szerszymi głowami (jest to dobrze widoczne zwłaszcza podczas obserwacji ryb z góry). Poza tym u dojrzałych samic – w przechodzącym świetle – można przy pewnej wprawie zaobserwować obecność dobrze widocznych przez skórę okazałych jajników.

Rozmnażanie: gatunek ten należy do gębaczy. Tarło inicjuje samica. Składane przez nią dość duże jaja trafiają do pyska samca. Inkubacja w jamie gębowej trwa od 9 do 12 dni zależnie od panującej w  akwarium temperatury. Młodych jest zwykle niewiele, ale za to są stosunkowo duże. Od razu należy zacząć podawać im świeżo wyklute larwy solowca. Młode rosną stosunkowo szybko. Dorosłe, obficie karmione ryby nie są wobec nich szczególnie agresywne. W akwarium gatunkowym możliwe jest więc odchowanie części narybku wspólnie z dorosłymi (choć, dla osiągnięcia lepszych rezultatów, parę zaleca się umieszczać na okres rozrodu w oddzielnym akwarium) i – po zakończeniu tarła – odławiać samicę, zaś po okresie inkubacji – również i samca.

Pokarm: najchętniej zjadane są żywe lub mrożone larwy owadów, rureczniki i plankton, ale możliwe jest również przyzwyczajenie ryb do suchych pokarmów opartych na bazie komponentów pochodzenia zwierzęcego (w tym również do naturalnych pokarmów liofilizowanych). (js)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button