Pseudotropheus interruptus

Fragment artykułu: Wojciech Sierakowski, zdjęcia Łukasz Szewczyk: Pseudotropheus interruptus – imponujący pyszczak z grupy Mbuna. Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 4/2022 (194).

Pseudotropheus interruptus to pyszczak, który został odkryty i opisany po raz pierwszy w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia przez Dona S. Johnsona. Okazy te nadal pojawiają się w literaturze i handlu pod nazwą Melanochromis interruptus, mimo że już w 2002 roku Patric Tawil dokonał rewizji rodzaju Melanochromis, wyłączając z niej te popularne smukłe ryby. Dodatkowo nadal popularna jest nazwa handlowa: Melanochromis johannii estern.

Pyszczak ten występuje tylko w wodach przynależących do państwa Malawi, pierwotnie zamieszkiwał wody wokół wyspy Chizumulu, ale był introdukowany do wód wokół wysp Likoma i Thumbi West, a także do zatoki Nkahata. Można go spotkać również w okolicach wysp Machili, Mbuzi, Membe oraz skał Chiwi. Pseudotropheus interruptus pojawia się w biotopie skalistym wolnym od osadów, do głębokości co najmniej 23 metrów, ale najliczniej w pasie między 4 a 12 metrów. Obszary wolne od osadów są zwykle zlokalizowane na dość stromych brzegach, osady gromadzą się u podstawy skał (a nie na nich), a same skały są pokryte warstwą peryfitonu, która zawiera znaczne ilości zielonych glonów, będących podstawą ich diety. W takich siedliskach skały tworzą wiele jaskiń i szczelin, które są wykorzystywane przez te pyszczaki jako miejsca tarła.
Pseudotropheus interruptus to bez wątpienia gatunek, który zdobył popularność i może zasiedlić nasze zbiorniki. Młode osobniki są praktycznie nie do rozróżnienia i są mniejszą wersją samic, natomiast gdy osiągają dojrzałość, różnice między płciami są bardzo wyraźne, ryby wyglądają wręcz jak przedstawiciele innych gatunków. Zdominowane młode samce są jakby formą pośrednią pomiędzy samicami i samcami, a starsze samce tracą swój koloryt i stają się niepozorną rybą, nieprzypominająca pięknych samców i równie pięknych samic. Samce są większe, dorastają w akwarium do 10 cm (samice do 8 cm) i mają trochę dłuższe płetwy. Atrapy jajowe posiadają przedstawiciele obydwu płci, tyle że u samców ze względu na kolorystykę są one wyraźniejsze. Nie może to być jednak pewny wyznacznik płci, gdyż zdarzają się i samce bez atrap.