Selekcja hodowlana Neocaridina davidi

Fragment artykułu: Joanna Tomaszewska: Genetyka kolorowych krewetek, czyli plusy selekcji hodowlanej Neocaridina davidi. Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 2/2025 (210).

Krewetki z rodzaju Neocaridina, zwłaszcza Neocaridina davidi, cieszą się coraz większą popularnością w akwarystyce, głównie ze względu na swoją różnorodność barw oraz łatwość hodowli.

Proces selekcji hodowlanej pozwolił na uzyskanie wielu atrakcyjnych odmian kolorystycznych, jednak wiąże się to z wyzwaniami genetycznymi w amatorskiej hodowli, takimi jak trudność w utrzymaniu dziedziczenia cech barwnych oraz potencjalne skutki chowu wsobnego.

Dziedziczenie cech barwnych
Dziedziczenie barw u omawianych krewetek jest procesem złożonym, na który wpływają zarówno geny dominujące, jak i recesywne. W praktyce hodowlanej obserwuje się różnorakie ubarwienie u potomstwa, nawet w wypadku kojarzenia osobników o określonych, interesujących hodowcę cechach.
Dla przykładu: krzyżowanie różnych form barwnych może w efekcie prowadzić do uzyskania potomstwa o cechach zbliżonych do formy dzikiej (pierwotnej, z której w wyniku selekcji otrzymano osobniki kolorowe) lub o nieprzewidzianym ubarwieniu. Dlatego w hodowli bardzo ważna jest systematyczna selekcja hodowlana – po to, aby utrzymać pożądane cechy populacji.
Wśród krewetek Neocaridina davidi utrzymywanych w akwarystyce wyróżnia się kilka podstawowych odmian kolorystycznych, które są różnymi wariacjami oraz odcieniami następujących barw: czerwonej (Sakura Red, Red Cherry, Bloody Mary), żółtej (Yellow Sakura) i niebieskiej (Blue Jelly, Blue Velvet) oraz połączeń tych kolorów (Green Jade, Choco, Orange Sakura). Oprócz tego Neocaridina davidi występuje w wariacji Rili (krewetki o wzorach z przezroczystymi fragmentami pancerza). Zjawiskowe kolory zostały osiągnięte poprzez skrupulatną hodowlę oraz selekcję czterech bazowych dzikich odmian barwnych oraz ich potomstwa.