Steatocranus irvinei

Fragment artykułu: Maksymilian Przybylski (Asagoth): Steatocranus irvinei – wyjątek wśród garbaczy. Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 2/2012 (115).

Ryba ta na pierwszy rzut oka nie „powala” swoją urodą: jej ciało jest wydłużone, pysk tępo zakończony, a dominujące na jej ciele barwy to różne odcienie szarości. Charakterystyczną cechą jest niebieska dolna warga, od której wzięła się angielska nazwa tego gatunku (Blue lipped Blockhead). Informacje o wielkości, do której może dorosnąć ta pielęgnica są mocno nieścisłe, według kilku publikacji jej maksymalna wielkość to 10 cm, natomiast na internetowych forach wyczytać można, że potrafi osiągnąć aż do 17 cm długości. Młode garbacze mają zgoła inne ubarwienie niż osobniki dorosłe: ich ciało jest jasno brązowe, a na bokach widnieje charakterystyczny wzór w kratkę – ryby te w tym okresie wyglądem i zachowaniem troszkę przypominają znane nam dobrze tropheusy. Wraz z dorastaniem ryb barwy powoli ujednolicają się i ciemnieją, przechodząc w szarość, uwydatnia się też wtedy wcześniej opisana niebieska warga. U dominujących samców ubarwienie jest praktycznie czarne lub wpadające w bardzo ciemny odcień szarości; tylko krawędź płetwy grzbietowej pozostaje dalej jasna. Takie ubarwienie jest również oznaką gotowości samca do tarła. Kolejną charakterystyczną cechą tych ryb jest ich pysk: natura przystosowała go do zeskrobywania pokarmu z podwodnych kamieni i skał, sam w akwarium obserwowałem takie zachowania tych garbaczy. Podejrzewam, że w naturze mogą odżywiać się małymi bezkręgowcami bytującymi wśród glonów porastających podwodne skały.