ArtykułyEncyklopedia

Dunckerocampus pessuliferus

Encyklopedia akwarystyczna

Dunckerocampus pessuliferus

Pochodzenie: zamieszkuje zachodnią część Oceanu Spokojnego od Filipin poprzez wybrzeża Sulawesi po południowe krańce Indonezji. Preferują zaciszne rafy koralowe o pokrytym warstwą mułu piaszczystym dnie.

Wielkość: do 16 cm długości.

Akwarium: zadowalają się nawet 30-40-litrowym zbiornikiem o piaszczystym dnie. Powinien zawierać duże ilości dobrej jakości żywej skały (wychodzące z niej drobne bezkręgowce mogą stanowić cenne uzupełnienie diety ryb). Należy go jasno oświetlić i umieścić w nim możliwie dużo bezkręgowców osiadłych. Należy zapewnić dość intensywny ruch wody tak, aby drobiny pokarmu unosiły się w niej jak najdłużej. Z drugiej jednak strony prąd nie powinien być zbyt silny, gdyż te delikatne ryby nie najlepiej to znoszą. Uwaga! Wloty wszystkich pomp oraz ujścia wody (np. wlot do sumpa) muszą być dokładnie zabezpieczone, aby cienkie i delikatne iglicznie się do nich nie dostały.

Charakterystyka: ryby bardzo łagodne o majestatycznym, powolnym sposobie pływania. W naturze najczęściej występują w parach. Najlepiej pielęgnować je w parach w oddzielnym akwarium w towarzystwie koników morskich (np. Hippocampus kuda) i innych spokojnych, powoli pływających ryb (w razie prób łączenia z innymi igliczniami należy zachować ostrożność, bowiem mogą wystąpić przypadki agresji). Nie zaleca się pielęgnować ich razem z większymi i szybciej pływającymi rybami, bowiem te ostatnie często stanowią dla nich dużą konkurencję pokarmową i – w rezultacie – iglicznie mogą po prostu głodować. W żadnym wypadku nie należy również próbować łączyć ich z dużo większymi rybami, które szybko potraktowałyby je jak źródło pokarmu.

Opis: ciało cienkie, niemal cylindryczne z długim pyszczkiem w kształcie pęsety umożliwiającym precyzyjne wyszukiwanie drobnych bezkręgowców wśród zakamarków skał oraz dużą, niemal okrągła płetwą ogonową. Pokrywają je wąskie, naprzemiennie ułożone zielonkawożółte oraz czerwonobrunatne pionowe prążki.  

Rozmnażanie: gatunek jajorodny – samica składa kilkadziesiąt ziaren ikry, która jest przyklejana do brzucha samca i noszona przez niego przez kilka tygodni.

Pokarm: ryby o wygórowanych wymaganiach żywieniowych. W naturze przyjmują głównie drobny, żywy plankton i inne niewielkie bezkręgowce bytujące na powierzchni żywej skały, a także czyszczą z pasożytów inne ryby. Odłowione w oceanie osobniki importowane do Europy bardzo często nie potrafią jeść innego pokarmu. Aby utrzymać je przy życiu, trzeba więc podawać im żywy solowiec lub oczlik, zaś większym osobnikom nawet żywe larwy wodzienia, rozwielitki, narybek ryb żyworodnych. Należy próbować stopniowo przyzwyczajać je do innych źródeł pożywienia. Niektóre osobniki udaje się nakłonić do przyjmowania mrożonek takich jak mysis czy cyclop-eeze. Ze względu na ograniczoną pojemność przewodów pokarmowych ryby żerują niemal bez przerwy. Wymagają możliwie częstego karmienia, nawet do kilku razy dziennie. (js)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button