ArtykułyEncyklopedia

Betta brownorum

Encyklopedia akwarystyczna

Bojownik Browna (Betta brownorum)

Pochodzenie: zamieszkuje Azję Południowo-Wschodnią: Półwysep Malajski, centralną i wschodnią Tajlandię, Kambodżę i południowy Wietnam.

Wielkość: dorasta do 6 cm długości.

Akwarium: dla pary wystarczy zbiornik nawet 25-litrowy, dla grupy – min. 80 l. Akwarium musi być szczelnie przykryte i zaopatrzone w dość silne oświetlenie, grzałkę i wydajny, ale delikatnie pracujący filtr, najlepiej taki, który umożliwia zastosowanie wkładów torfowych. Na dnie należy ułożyć warstwę grubego piasku lub podłoża organicznego na bazie ziemi wulkanicznej. Dekoracje powinny stanowić korzenie i łupiny orzechów kokosowych tworzących naturalne groty. Zbiornik należy obsadzić dość gęsto miękkolistnymi roślinami. Również na powierzchni wody należy ułożyć warstwę roślin pływających, wśród których ryby będą miały odpowiednie warunki do budowy gniazda. Woda powinna być umiarkowanie ciepła (22-25°), miękka (do 10°dGH) i kwaśna (pH ok. 6,0), wzbogacana w wyciągi z torfu. Należy dokonywać jej regularnych, nieznacznych podmian.

Charakterystyka: gatunek raczej łagodny, można pielęgnować parę lub grupę w akwarium gatunkowym, a nawet ogólnym z innymi małymi, spokojnymi rybami o podobnych wymaganiach.

Opis: ciało lekko wydłużone z łagodnie zaokrągloną płetwą ogonową i zaostrzonymi płetwami grzbietową i odbytową. Łuski jednolicie ciemnoczerwone – pośrodku boków widnieje duże, jasnoniebieskie, metalicznie połyskujące „lusterko”. Samce są nieco bardziej jaskrawo ubarwione. Poza tym u samic w okresie poprzedzającym tarło pojawia się wyraźne pokładełko.

Rozmnażanie: gatunek ten stanowi ciekawy przykład bojownika będącego rodzajem stadium pośredniego pomiędzy gębaczami a budowniczymi pienistych gniazd. Otóż zaobserwowano, że jego przedstawiciele – w zależności od miejsca pochodzenia – są jednymi albo drugimi. Większość ryb tego gatunku buduje jednak pieniste gniazda pod powierzchnią wody. Tarło i wychów młodych przebiega wówczas podobnie jak u bojownika syjamskiego. Samicę należy odłowić bezpośrednio po zakończeniu tarła, zaś samca wtedy, gdy narybek opuści gniazdo.

Pokarm: preferuje żywe lub mrożone larwy owadów. Zjada również pokarmy suche płatkowane i liofilizowane. (js)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button