ArtykułyEncyklopedia

Czermień błotna (Calla palustris)

Czermień błotna (Calla palustris)

Opis: gatunek rodzimy występujący na obszarze strefy umiarkowanej i subarktycznej niemal całej półkuli północnej. Jest spotykany od Europy po Japonię oraz w Ameryce Północnej po północną i wschodnią część Stanów Zjednoczonych. W Polsce występuje – choć niezbyt pospolicie – na całym niżu oraz na Podkarpaciu, aż po średnie partie Tatr – najwyższym potwierdzonym stanowiskiem tej rośliny jest Smreczyński Staw 1226 m n.p.m. (w obszarach górskich jest rzadka ze względu na degradację torfowisk i obszarów błotnych będących naturalnym miejscem jej występowania). Preferuje obszary podmokłe o kwaśnym podłożu. Jest niewielką rośliną dochodzącą do 25 cm wysokości. Posiada płożące się po podłożu wydłużone kłącze dochodzące do 50-100 cm długości i 2 cm średnicy. W jego węzłach tworzą się korzenie przybyszowe. Wyrastają z niego sztywne, błyszczące liście o sercowatym pokroju osadzone na dość długich ogonkach. Od maja do lipca roślina kwitnie, wytwarzając charakterystyczne kwiatostany w formie szyszkowatych kolb osłoniętych pochwą, z zewnątrz zielonkawą, w środku zaś białą. Co ciekawe, kwiaty są zapylane przez ślimaki. Późnym latem pojawiają się dekoracyjne owoce w postaci jaskrawoczerwonych jagód zawierających brązowe, otoczone lepkim śluzem nasiona.

Warunki uprawy: roślina wymaga żyznego podłoża (mieszanina piasku, gliny i ziemi ogrodowej z dodatkiem kwaśnego torfu). Najlepiej sadzić ją w szerokich pojemnikach ustawionych na półkach na płyciznach oczka wodnego tak, aby pozostawały zanurzone na 5-10 cm. Można również umieszczać ją bezpośrednio w żyznej glebie na skraju oczka. Preferuje stanowiska silnie nasłonecznione (wtedy najobficiej kwitnie), ale jej liście najefektowniej prezentują się w półcieniu (ich barwa pozostaje wtedy dłużej soczyście zielona). Bieżąca pielęgnacja polega na usuwania żółknących liści i starych fragmentów kłącza – pozostawiamy tylko jego końcówki. Roślina jest stosunkowo ekspansywna i należy uważać, aby nie wymknęła się nam spod kontroli. Zimowanie jest bezproblemowe – liście i części kłącza zamierają i gniją, formą przetrwalnikową są końcówki kłączy.

Rozmnażanie: najłatwiejsze jest rozmnażanie wegetatywne poprzez końcówki kłącza lub tzw. pąki śpiące tworzące się jesienią i pływające po powierzchni wody (można przechować je do wiosny np. w niewielkim akwarium lub nawet w słoiku wypełnionym chłodną wodą). Możliwe jest również rozmnażanie za pomocą nasion, ale wymagają one uprzedniej stratyfikacji, czyli poddaniu ich działaniu niskiej temperatury (można to osiągnąć, np. przekładając je kilkoma warstwami wilgotnego podłoża i przechowując dłużej w takiej postaci w lodówce).

Wykorzystanie: roślina błotna. Ze względu na niewielkie rozmiary nadaje się do oczek każdej wielkości. W sprzyjających warunkach rozrasta się bardzo szybko, tworząc rozległe, malownicze łany. Jest dość ekspansywna i może wyrastać poza obręb pojemnika. Uwaga! Czermień jest rośliną dość silnie trującą! Zawiera toksyczny alkaloid aroinę oraz kryształy szczawianu wapnia. Jej sok w kontakcie ze skórą i błonami śluzowymi powoduje podrażnienia, wysypkę i pieczenie. Roślina jest toksyczna także doustnie – spożyta w małych ilościach  wywołuje biegunkę, w większych może doprowadzić do paraliżu. Dawniej była stosowana w medycynie ludowej jako antidotum na jad żmii. Co ciekawe, rośliną tą „kurują” się również niedźwiedzie brunatne. Po przebudzeniu z zimowego snu zjadają jej kłącza w celu podrażnienia przewodu pokarmowego i pobudzenia go do funkcjonowania po spowodowanej hibernacją długiej przerwie. (js)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Sprawdź również
Close
Back to top button