Encyklopedia

Monodactylus sebae

Encyklopedia akwarystyczna

Srebrzyca Seby (Monodactylus sebae)

Pochodzenie: pochodzi ze słonawych wód Afryki Zachodniej. Można się na nią natknąć w pobliżu ujść rzek wzdłuż wybrzeży Senegalu, aż po Kongo oraz w okolicy Wysp Kanaryjskich.

Wielkość: dorasta do 20 cm długości.

Akwarium: są rybami dość kłopotliwymi w utrzymaniu dla przeciętnego akwarysty ze względu na ich zmienne wraz z wiekiem upodobania co do stopnia zasolenia wody. W typowo słodkowodnym akwarium trzymać można jedynie młode egzemplarze. Dorastające ryby wymagają coraz bardziej znaczącego dodatku soli morskiej. Początkowo do wody należy dosypywać nie więcej niż 2-3 łyżeczki od herbaty na każde 10l pojemności zbiornika, później więcej. Dorosłe ryby zasadniczo można hodować już tylko w typowym akwarium morskim. Słodkowodny zbiornik dla gromadki młodych srebrzyc powinien mieć pojemność min. 200l. Dno należy wysypać drobnym piaskiem. Wzdłuż bocznych i tylnej ściany akwarium trzeba umieścić korzenie, kawałki drewna i pędy bambusa, tak aby między nimi znalazło się wiele obszernych, dogodnych kryjówek. Uzupełnieniem dekoracji mogą być kawałki skał oraz kamienie. Rośliny nie są konieczne. Środkową część zbiornika należy pozostawić pustą, tak aby powstała rozległa, otwarta przestrzeń do pływania. Młode srebrzyce wymagają wody o temperaturze 24-28ºC i odczynie zasadowym (pH 7,0-8,0). Jej twardość trzeba utrzymywać na poziomie 10-20ºdGH. Konieczny jest wspomniany już, stale wzrastający dodatek soli morskiej. Należy też dokonywać regularnych, cotygodniowych podmian ok. 20% wody. Trzeba dbać, aby zawsze była ona krystalicznie czysta oraz okresowo kontrolować w niej poziom substancji azotowych.

Charakterystyka: należy do ryb spokojnych i towarzyskich. Najlepiej trzymać ją w grupie. Można łączyć ją z innymi łagodnym rybami o podobnych wymaganiach, np. z argusami.

Opis: silnie spłaszczone ciało ma kształt wydłużonego rombu. Rozrośnięte płetwy grzbietowa i odbytowa oraz nieregularnie rozmieszczone pionowe czarne pasy nadają jej wygląd podobny do dzikiej formy skalara. Boki ciała są srebrzystobiałe, zaś płetwy czarno „podpalane”. Dymorfizm płciowy nie jest znany.

Rozmnażanie: sporadycznie rozmnaża się w  niewoli. Dobrze wykarmiona samica jest w stanie złożyć nawet kilkadziesiąt tysięcy (!) jaj. Są one maleńkie, niemalże niewidoczne gołym okiem. Narybek karmiony drobnym żywym pokarmem, takim jak pierwotniaki i świeżo wyklute larwy solowca, rośnie niezwykle szybko.

Pokarm: ryby te są typowymi drapieżnikami polującymi w toni wodnej na drobne bezkręgowce oraz rybki. W akwarium należy zapewnić im urozmaiconą dietę opartą na pokarmach żywych lub mrożonych. Młodsze egzemplarze chętnie zjadają larwy muchówek (wodzienia, ochotkę, czarnego komara) starsze i większe preferują pokarmy grubsze, takie jak gammarus, kryl, krewetki. Bardzo wartościowym pokarmem są drobne, żywe rybki, np. gupiki lub młode mieczyki. Koniecznym uzupełnieniem menu powinien być też pokarm roślinny. Ryby chętnie zjadają sałatę, szpinak, zielony groszek oraz glony. (js)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Sprawdź również
Close
Back to top button