Akwaria w domowej dżungli

Akwaria w domowej dżungli

Fragment artykułu: Paulina Tobola: Akwaria w domowej dżungli. Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 6/2018 (172).

Akwaria towarzyszyły mi od dzieciństwa. Zawsze, odkąd pamiętam, w moim rodzinnym domu był zbiornik towarzyski, w którym żyły różne popularne i łatwo dostępne gatunki ryb: skalary, mieczyki, gupiki, zbrojniki, kiryśniki itp. Były to lata osiemdziesiąte i wtedy akwarium 120-litrowe – w metalowej ramie, oświetlane lampką z biurka – było szczytem marzeń przeciętnego akwarysty.
Potem miałam bardzo długą, blisko dwudziestoletnią przerwę. Do akwarystyki wróciłam wtedy, kiedy sama miałam zostać mamą. Powrót ten był dość nieprzemyślany, impulsywny i niefortunny, gdyż zakupiłam na giełdzie rolniczej dwie paletki. Tak, niestety… Paletki z niewiadomego źródła, umęczone w worku, trafiły na początku do towarzyskiego 112-litrowego akwarium, ponieważ nie miałam gotowego dla nich lokum. Popełniłam zatem wszystkie błędy świata. Była to jednak decyzja, która skierowała mnie na zupełnie inne, nowe tory – zaczęłam szukać w internecie informacji, czytać i uczyć się.
To było cztery lata temu.
A jak moja akwarystyczna pasja przedstawia się dzisiaj?
Obecnie posiadam pięć zbiorników, które staram się urządzać tak, by były jak najbliższe założeniom biotopu. A zatem wszystko ma odzwierciedlać konkretny wycinek natury: flora, fauna, parametry, wystrój. Jednak – jako że są w moich zbiornikach pewne biotopowe nieścisłości – wolę dla bezpieczeństwa nazywać je akwariami obszarowymi.