Dobór obsady pyszczaków „non-Mbuna” pod kątem ich naturalnych siedlisk

Dobór obsady pyszczaków „non-Mbuna” pod kątem ich naturalnych siedlisk

Fragment artykułu: Wojciech Sierakowski: Siedliska pyszczaków w jeziorze Malawi – istotny determinant przy budowie obsad w akwarium typu „non-Mbunarium”. Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 4/2019 (176).

Znacząca część pielęgnic bytuje przy dnie nad piaszczystym lub mulistym podłożem. To, gdzie takie podłoże znajdują, jest już bardzo zróżnicowane. Czasem są to płytkie zatoki przy brzegu jeziora, czasem ogromne połacie różnej gradacji piasku w strefie piaszczystej, a czasem obszar piasku czy mułu na skałach w strefie przejściowej. Co takie pyszczaki łączy? Właśnie to, że przeszukują dno w poszukiwaniu pokarmu. Proponuję nazwać te ryby „grzebaczami”. Dno z takimi pyszczakami wygląda jak podziobane przez kury, gdyż te w bardzo metodyczny sposób szukają w nim resztek pokarmu. Bez wątpienia w naszych akwariach zazwyczaj są to pozostałości sztucznej karmy co najwyżej lekko przykrytej piaskiem. Zachowanie to pozostaje jednak w naturze ryb i zajmuje im znaczącą część życia.

Na pewno można do tej grupy przyporządkować ryby należące do grupy „non-Mbuna” z rodzajów Aulonocara, Lethrinops, Tramitichromis czy Taeniolethrinops. Pyszczaki te poszukują w dnie bezkręgowców, choć i tu odnajdujemy różnice. Aulonocara wyczuwa ruch pod powierzchnią piasku za pomocą sensorów umieszczonych w dolnej części głowy i atakuje poruszające się pod powierzchnią piasku bezkręgowce, pozostałe rodzaje przesiewają zaś w tym samym celu piasek przez skrzela.