Pseudosimochromis curvifrons

Pseudosimochromis curvifrons

Fragment artykułu: Lechosław Łątka: Pseudosimochromis curvifrons, (Poll, 1942) – gatunek o rogatej duszy. Rzadki przedstawiciel roślinożernych z jeziora Tanganika w akwarium. Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 5/2014 (139).

Pseudosimochromis curvifrons w środowisku naturalnym zajmuje strefę skalistą (jej górne warstwy) w pobliżu brzegu na głębokości do 5 metrów. W tej strefie skały są silnie porośnięte glonami. W jeziorze P. curvifrons występuje na całym jego obszarze, ale o różnym zagęszczeniu. Najliczniej spotykany jest w części północnej i południowej oraz w pojedynczych lokalizacjach na zachodnim brzegu jeziora Tanganika. W środowisku naturalnym dominujące samce P. curvifrons obejmują obszar o średnicy od 3 do 10 metrów, dzieląc je z innymi gatunkami. W zależności od głębokości terytoria te są różnie rozmieszczone: gęściej na płytszych wodach (terytoria są od siebie oddalone o ok. 1 m tworząc strefy „buforowe”, czyli rejony bez walk między samcami) lub rzadziej na większych głębokościach. Aktywne rozrodczo samce w obrębie swoich terytoriów odbywają tarła, ale jednocześnie jest to również obszar ich żerowania. Zaobserwowano, że dominujące samce P. curvifrons ze swoich terytoriów przepędzają przedstawicieli własnego gatunku, szczególnie w okresie rozrodczym, oraz inne gatunki roślinożerne (konkurencja pokarmowa). Z gatunków roślinożernych w pobliżu terytoriów P. curvifrons najliczniej występowały: Variabilichromis moorii, Eretmodus cyjanostictus, Ophthalmotilapia ventralis, Petrochromis polyodon, Petrochromis trewavasae oraz Tropheus moorii. Mniej licznie: Limnotilapia dardennii, Petrochromis famula i Simochromis diagramma. Największym przedstawicielem roślinożernych występującym w obrębie terytorium P. curvifrons jest Petrochromis polyodon. Terytoria rozrodcze tych gatunków w jeziorze pokrywają się i prawdopodobnie ma to związek z podziałem obrony dużego terytorium i zminimalizowania „wydatku energetycznego” do jego pilnowania oraz obrony przez jeden takson. Mniejsze osobniki, podobnie jak gatunki nieroślinożernych, nie są przepędzane i atakowane (Kuwamura, 1992). Samice P. curvifrons nie wykazują zachowań terytorialnych, a ich żerowanie odbywa się na płytszych wodach jeziora.