Sinice

Fragment artykułu: Radosław Bednarczuk: Skąd się biorą sinice? Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 4/2005 (41) i 5/2005 (42).

Rozmnażają się wyłącznie wegetatywnie, najczęściej przez podział komórki lub rozerwanie wielokomórkowej nici. Wiele sinic wytwarza specjalne twory służące do rozmnażania wegetatywnego, czasami mają one charakter przetrwalnikowy (ożywają w sprzyjających warunkach). Są przeważnie organizmami samożywnymi, rozwijają się dzięki światłu i dwutlenkowi węgla, a pewne gatunki mają zdolność przyswajania azotu atmosferycznego!
Ale są też i takie, które prowadzą heterotroficzny (cudzożywny) tryb życia.
Gdy sinice obumierają, rozkładające je bakterie zaczynają zużywać tlen, co zabija ryby oraz zwierzęta i rośliny wodne. Wydzielane przez sinice toksyny są tak silne, że mogą powodować zatrucie pijących wodę zwierząt. Nawet u ludzi kąpiel w trującej wodzie powoduje wysypkę, gorączkę i wymioty, czasem nawet drżenie mięśni czy przerywany oddech.
Rozwijają się tam, gdzie istnieje odrobina wody, soli mineralnych i światła. Można je spotkać dosłownie wszędzie – w morzach, jeziorach, rzekach, na pustyniach, gołych skałach, pniach drzew, lodowcach, a nawet w futrze niedźwiedzi polarnych. Wchodzą także w skład porostów.