Sumiki karłowate Microglanis sp.

Fragment artykułu: Wiktor Sempik: Podstawy hodowli w akwarium południowoamerykańskich sumików karłowatych Microglanis sp. Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 1/2025 (209).

Microglanis są raczej małymi sumikami, ich długość waha się w przedziale pomiędzy 2,5 a 8 cm. Można je więc porównać do innych drobnych sumokształtnych dennych, jednakże raczej tylko pod względem rozmiaru. Ich ciało jest torpedowate, czasem może być ono po prostu opasłe (w przypadku płodnych samic). Pomimo tego są to wytrwali i bardzo szybcy pływacy. Dymorfizm płciowy jest wyraźny, posiadam 3 osobniki, z czego 2 z nich to samce – osobniki płci męskiej są smuklejsze i mniejsze niźli ich partnerki. Cechuje te ryby kontrastowe ubarwienie. Mają ciemne, brunatnoczarne, nieregularne łaty: pierwsza okrywa głowę, druga jest usytuowana na linii płetwy grzbietowej, trzecia w obrębie płetwy tłuszczowej, natomiast ostatnia, czwarta znajduje się na końcu trzonu ogonowego, jednocześnie jakby „promieniuje”, gdyż na płetwie ogonowej są bledsze naznaczenia. Opierając się na multimediach dostępnych na stronie Planet-Catfish.com, u niektórych gatunków (np. Microglanis sp. Rio Pozuzo) łaty nie są obecne, a całe ciało jest jednorodnie ciemno ubarwione. U jeszcze innych taksonów te łaty zmieniają się w poziome pasy. Całe ciało jest także pokryte gdzieniegdzie kropkami ciemnego pigmentu, co nadaje wrażenie występowania małych ciapek. Ogółem reszta ciała jest kremowa, cielista, o wiele jaśniejsza od ciemnobrązowych plam. Płetwa grzbietowa, a także płetwy piersiowe oraz brzuszne są wsparte przez pojedynczy, dobrze wykształcony promień twardy. Z kolei płetwa ogonowa jest homocerkalna, wcięta. Głowa jest spłaszczona, a na jej aboralnej stronie są uplasowane malutkie oczy. Przy czym głowa jest tak samo szeroka jak tułów. Stwierdzić można 3 pary wąsików, długich i bardzo czułych. Otwór gębowy jest szeroki, może pomieścić dużą zdobycz. Na kości przedszczękowej znajdują się „pola” małych zębów, te nie zginają się.