Xiphophorus maculatus – zmienniak plamisty, platka

Fragment artykułu: Paweł Mądrzywołek: Xiphophorus maculatus. Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 10/2010 (99).

… czyli zmienniak plamisty potocznie zwany platką, rzadziej platynką.
Platki to bardzo ciekawskie, żywe, wytrzymałe i kolorowe ryby. Zwykle są polecane jako ryby dla początkujących i znakomicie spełniają się w tej roli. Oczywiście mogą i powinni się nimi zainteresować też akwaryści mający większe doświadczenie, szczególnie że barwami i zachowaniem platki nie odstają wcale od innych, rzadszych i bardziej wymagających ryb, a nawet często pod tymi względami je przewyższają.
Zmienniaki plamiste należą do rodziny piękniczkowatych (Poeciliidae), a dokładnie do rodzaju Xiphophorus, do którego zaliczamy też mieczyki i inne gatunki zmienniaków.
Ryby występowały pierwotnie na terenie Meksyku, Gwatemali i Belize.
Zostały odkryte w 1866r. Były introdukowane do bardzo wielu miejsc na całym świecie, miedzy innymi do Australii, Stanów Zjednoczonych, Kolumbii, Nigerii, Indonezji, a także na kilka wysp położonych na Oceanie Spokojnym i Atlantyckim.
Zmienniaki – w przeciwieństwie do wielu innych żyworódek – nie są zagrożone wyginięciem w środowisku naturalnym.
Ryby, które możemy kupić w sklepach zoologicznych, w przeciwieństwie do dzikiej odmiany, zachwycają ferią barw. Najpopularniejsze są zmienniaki czerwone i pomarańczowe. Ryby o innych kolorach są zwykle rzadkością, aczkolwiek można trafić na osobniki czarne, niebieskie, zielone, a nawet na fioletowe oraz odmianę albinotyczną.

Zmienniaki a glony
W swojej hodowli zauważyłem kiedyś pewną bardzo ciekawą funkcję zmienniaków. Otóż okazują się one wspaniałym panaceum na glony nitkowate, które jedzą w każdych ilościach. Początkowo myślałem, że te moje są jakieś wyjątkowe w swoich preferencjach pokarmowych, z czasem dowiedziałem się jednak, że inni akwaryści też mają podobne doświadczenia.
Prawie każda ryba czasem sobie skubnie coś zielonego, ale zmienniaki robią to z taką zaciętością, że z pewnością mogą służyć jako „glonożercy” lub przynajmniej stanowić ogromną pomoc w walce z glonami nitkowatymi. Ale zaznaczam, że nie każda platka może z równą ochotą zjadać glony (tak samo, jak nie każda zjada określony rodzaj pokarmu), ale po jednodniowej i zalecanej głodówce lub chwilowym usunięciu z diety pokarmów roślinnych, nawet niejadki wezmą się za glony.