Zastosowanie druku 3d w akwarystyce

Zastosowanie druku 3d w akwarystyce

Fragment artykułu: dr inż. Kamil Szewerda: Zaczarowany ołówek w rękach akwarysty. O zastosowaniu druku 3d w akwarystyce. Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 1/2019 (173).

Pasjonaci gadżetów oraz majsterkowicze śledzący portale typu DIY (ang. do it yourself – zrób to sam) na pewno słyszeli o takich terminach, jak druk 3d czy przyrostowe techniki wytwarzania (ang. Additive Manufacturing). Co oznaczają, jak je rozumieć oraz w jaki sposób odnieść je do akwarystyki?

Wstęp, czyli co to jest druk 3d?
Druk 3d, najprościej rzecz ujmując, jest techniką wytwarzania elementów przestrzennych w oparciu o ich przestrzenny model zapisany w środowisku komputerowym. Wbrew powszechnej opinii technika druku 3d nie jest czymś specjalnie nowym. W roku 1984 proces powstawania druku przestrzennego jako pierwszy opisał Charles Hull, natomiast w 1986 proces ten opatentował on jako stereolitografię (SLA). W technologii tej światłoczuła żywica jest utwardzana wiązką lasera. Od tamtej pory następował rozwój technologii druku 3d i dziś wyróżnia się wiele typów drukarek, w których różne materiały utwardzane są w odmienny sposób. Na potrzeby artykułu ograniczę się jednak do najpopularniejszego typu druku, opracowanego przez Scotta Crumpa. To technika FMD (ang. Fused Deposition Modelling), zwana dzisiaj również FFF (ang. Fused Filament Fabrication). Jest ona obecnie najbardziej dostępna głównie ze względu na cenę drukarek pracujących w tej technice. Powszechnie stosuje się w niej materiał typu ABS (kopolimer akrylonitrylo-butadieno-styrenowy) lub PLA (polilaktyd) w formie drutu o określonej średnicy.