Betta unimaculata

Bojownik wielki (Betta unimaculata)

Pochodzenie: gatunek endemiczny występujący jedynie w górnej części dorzecza Kayan i Howong we wschodniej części Borneo.

Wielkość: jeden z większych gatunków bojowników – dorasta do ok. 13 cm długości.

Akwarium: dla pojedynczej pary wystarczy zbiornik 50-litrowy, dla grupy, co najmniej trzy razy większy. Musi być szczelnie przykryty, wyposażony w dość silne oświetlenie i wydajny filtr. Grzałka najczęściej nie jest konieczna. Podłoże powinien stanowić dobrze przepłukany żwir. W akwarium należy zapewnić dużą ilość dość obszernych kryjówek między korzeniami i kawałkami drewna oraz w postaci łupin orzechów kokosowych lub sztucznych grot. Zbiornik powinien być częściowo dobrze zarośnięty, wskazana jest też obecność roślin pływających zapewniających dość płochliwym rybom poczucie bezpieczeństwa. Woda: niezbyt ciepła (do 22°C), bardzo czysta (intensywna filtracja plus regularne, cotygodniowe podmiany), pozostałe parametry mają mniejsze znaczenie (ryby tolerancyjne, twardość od 10 do 20°dGH, pH od 6,5 do 7,5).

Charakterystyka: mimo dość znacznych rozmiarów gatunek ten jest stosunkowo łagodny. Samce (a w trakcie tarła również i samice) wykazują jednak pewien terytorializm. Można pielęgnować je w parach lub grupach zarówno w zbiornikach gatunkowych, jak i ogólnych.

Opis: ciało smukłe i wyraźnie wydłużone. Płetwa grzbietowa ostro zakończona. Płetwy brzuszne wydłużone na kształt krótkich „wąsów”. Płetwa odbytowa łagodnie zaokrąglona. Płetwa ogonowa niemal idealnie okrągła ze słabo zaznaczającym się spiczastym zakończeniem. Płetwy i grzbiet jasnoniebieskie, połyskujące. Boki ciała brązowawe z charakterystycznym, fioletowym połyskiem. Na bokach samic widoczne dwa ciemniejsze poziome pasy. Samce generalnie bardziej jaskrawo ubarwione. Ponadto u dorosłych samic w przechodzącym świetle można zaobserwować pod skórą dość dobrze widoczne okazałe jajniki.

Rozmnażanie: bojownik ten należy do gębaczy. Tarło inicjuje samica, zachęcając samca do tańca godowego. Duża ikra jest umieszczana w jamie gębowej samca. Po zakończeniu tarła samicę najlepiej jest odłowić (można również odłowić ze zbiornika ogólnego inkubującego ikrę samca i umieścić go w oddzielnym akwarium). Okres inkubacji zależy od temperatury wody i może trwać od 12 do 17 dni. Opuszczające pysk ojca młode są stosunkowo duże i z łatwością radzą sobie z larwami solowca. Po uwolnieniu młodych samca najlepiej jest odłowić, może bowiem zjadać narybek.

Pokarm: żywe lub mrożone larwy owadów, rureczniki, rozwielitki, po przyzwyczajeniu – także suchy pokarm, najlepiej w postaci granulek przeznaczonych dla małych drapieżników. (js)