Hodowlane odmiany skalarów. Kryteria oceny na mistrzostwach

Hodowlane odmiany skalarów. Kryteria oceny na mistrzostwach

Fragment artykułu: Andrzej Sieniawski: Hodowlane odmiany skalarów. Kryteria oceny na mistrzostwach. Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 5/2018 (171).

Popularność ryb z gatunku Pterophyllum scalare oraz długoletnia ich pielęgnacja w zbiornikach przez wiele pokoleń akwarystów musiała zaowocować stworzeniem szeregu odmian hodowlanych. W wyniku hodowli akwaryści uzyskali liczne odmiany o szerokiej palecie barwnej. Jednak zarówno wymogi hodowlane, jak i handlowe spowodowały, że otrzymanym formom nadawane są różnorodne nazwy.
Często można się spotkać z następującymi nazwami skalarów: „dymny”, „złoty”, „marmurkowy”, „koi”, „cętkowany”, „bielinek”, „długopłetwy”, „welon”, „czarny”, „półczarny” czy „albinos”. W niektórych przypadkach są to formy utrwalone genetycznie, w innych do utrwalenia pożądanych cech jest jeszcze daleka droga.
Akwaryści nigdy nie pokusili się o całościowe opracowanie standardów hodowlanych tego gatunku. Być może przyczyna leży w fakcie, że w odróżnieniu od gupików, mieczyków, zmienniaków, molinezji czy bojowników, nigdy w Polsce nie były prowadzone konkursy tych ryb.
Stosunkowo dokładne opisanie gatunków występujących w środowisku naturalnym oraz analiza występujących hodowlanych form barwnych pozwoliła jednak na opracowanie w 2008 roku standardów żaglowców. Zadania tego dokonało Kolegium Sędziowskie Polskiego Klubu Miłośników Dyskowców. I żaglowce oceniane są obecnie podczas mistrzostw właśnie według tego opracowania.