ArtykułyEncyklopedia

Betta enisae

Encyklopedia akwarystyczna

Betta enisae

Pochodzenie: zamieszkuje bystro płynące strumienie na Borneo w prowincji Kalimantan Barat.

Wielkość: do 6 cm długości (wg niektórych źródeł nawet do 10 cm).

Akwarium: dla pary min. 80 l, dla większej grupy min. 150 l, szczelnie przykryte. Wydajna filtracja powodująca wyraźny ruch wody i umiarkowane oświetlenie. Podłoże z drobnego żwiru, dekoracje z korzeni i skorup orzechów kokosowych, a nawet ceramicznych doniczek – wśród nich liczne kryjówki. Miękkolistne rośliny, np. mech jawajski. Wskazana obecność roślin pływających stanowiących doskonałe schronienie dla narybku. W naturze gatunek ten występuje w wodach o temperaturze ok. 22-23°C, twardości ogólnej ok. 10°dGH i pH ok. 7,2 – podobne parametry należy zapewnić mu w akwarium. Wodę należy regularnie, dość obficie podmieniać.

Charakterystyka: ryby dość agresywne względem przedstawicieli własnego gatunku, w mniejszych zbiornikach lepiej trzymać pojedynczą parę, w większych można umieścić grupę składającą się z kilku osobników. Można pielęgnować je w akwarium gatunkowym lub ogólnym z łagodnymi rybami o podobnych wymaganiach

Opis: ciało wydłużone, dość masywne, lekko zwężające się ku nasadzie płetwy ogonowej. Podstawowa barwa brunatna. Płetwa odbytowa samca z szerokim lazurowym pasem, ciemno obrzeżona, podobnie płetwa ogonowa. Dolna część pokryw skrzelowych samca błękitna. Samce posiadają ponadto szerszą głowę, charakterystycznie zaostrzoną płetwę ogonową oraz dłuższe płetwy piersiowe. Są też znacznie jaskrawiej ubarwione od samic, zwłaszcza w okresie tarła.

Rozmnażanie: gatunek ten należy do gębaczy. Do tarła często dochodzi w kryjówce, np. łupinie kokosa lub doniczce. Ikra trafia do pyska samca. Inkubującego rodzica można poznać po intensywnie niebiesko ubarwionej głowie (zwłaszcza pokrywach skrzelowych). Młode opuszczają jamę gębową ojca po ok. 10 dniach. Dorosłe ryby na ogół ich nie zjadają – w akwarium gatunkowym z dużą ilością roślin pływających można je pozostawić własnemu losowi. Początkowo podajemy im świeżo wyklute larwy solowca, później nawet suche pokarmy.

Pokarm: preferuje żywe lub mrożone bezkręgowce (larwy owadów, plankton, rureczniki), ale – po przyzwyczajeniu – zjada również suche pokarmy. (js)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button