Encyklopedia

Coius microlepis

Encyklopedia akwarystyczna

Coius microlepis

Pochodzenie: pochodzi ze słonawych wód Tajlandii, Kambodży, Borneo i Sumatry.

Wielkość: w naturze dorasta do 40 cm długości. W niewoli rozmiary takie osiągnąć może jedynie w bardzo dużych zbiornikach.

Akwarium: min. 200 l. Na jego dnie trzeba umieścić warstwę dość grubego żwiru. Ponieważ ryby większość dnia spędzają przyczajone w ukryciu, w zbiorniku nie może zabraknąć dużych kawałów drewna, korzeni, kamieni i fragmentów skał. Między nimi powinny znajdować się zaciszne, obszerne kryjówki. Oświetlenie musi być stonowane, konieczne jest również zainstalowanie wydajnego urządzenia filtrującego. Zbiornik należy obsadzić luźnymi kępami roślin Woda: temperatura 22-26ºC, twarda (16-20ºdGH) o odczynie lekko zasadowym (pH 7,5-8,0). Na każde 10 l pojemności akwarium należy wsypać 4 czubate łyżeczki soli morskiej. Co tydzień należy dokonywać podmiany ok. 25-30% wody.

Charakterystyka: ze względu na agresywność tych ryb najlepiej pielęgnować je w zbiorniku gatunkowym w dobranej grupie złożonej z osobników o podobnej wielkości (okazy zbyt małe mogą zostać pożarte!).

Opis: ciało silnie bocznie spłaszczone, pysk duży, mocny, klinowato wyciągnięty. Tylna część ciała wyraźnie pionowo rozszerzona z cofniętymi małymi płetwami grzbietową i odbytową kończącymi się mniej więcej na tej samej wysokości. Płetwa ogonowa niewielka, wachlarzowata. Boki srebrnooliwkowe z delikatnym, miedzianozłotym odcieniem. Zdobi je kilka ostro zarysowanych, smoliście czarnych, dość szerokich pręg. Płetwy piersiowe przezroczyste i bezbarwne, natomiast okazałe płetwy brzuszne mają pierwsze promienie w kolorze kości słoniowej, dalsze zaś smoliście czarne. Dymorfizm płciowy nie jest zauważalny.

Rozmnażanie: nie rozmnaża się w akwarium.

Pokarm: typowy drapieżnik w naturze żywiący się innymi rybami oraz większymi bezkręgowcami (głównie krabami i innymi skorupiakami). W akwarium należy podawać im żywe ryby, filety rybne, chude mięso (np. serce lub wątrobę wołową pocięte na niewielkie kawałki lub paski, serca indycze), grubsze mrożonki (krewetki, małże, gammarus, stynka). Młode okazy nie gardzą również larwami muchówek, doniczkowcami i rurecznikami. Pokarmy sztuczne przyjmowane są na ogół niechętnie. (js)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button