ArtykułyEncyklopedia

Laetacara dorsigera

Encyklopedia akwarystyczna

Laetacara dorsigera

Akarka czerwonobrzucha

Pochodzenie: zamieszkuje wody Brazylii, Paragwaju i północnej Argentyny w dorzeczach rzek Paragwaj, Parana i Guapore.

Wielkość: samce dorastają do 9 cm, a samice do 7 cm długości.

Akwarium: o pojemności min. 100 l, dobrze przykryte, wyposażone w umiarkowane oświetlenie, wydajną filtrację i napowietrzacz. Jako podłoże najlepiej sprawdza się piasek przykryty warstwą suchych liści dębowych, bukowych, olchowych albo migdałecznika morskiego. Jako dekoracje należy stosować korzenie, kawałki drewna, lignity, łupiny orzechów kokosowych. W akwarium można posadzić rośliny, ale nie jest to konieczne. Wskazana jest natomiast obecność ocieniających dno roślin pływających. Zalecany jest dodatek do wody preparatów garbnikowych lub jej filtracja przez wkłady torfowe. Ponieważ ryby są bardzo wrażliwe na pogorszenie się jakości wody (obecność w niej związków azotowych), konieczna są regularne, obfite podmiany wody (min. 20-25% tygodniowo) oraz sprawna filtracja biologiczna. Zalecane parametry wody: temp. 20-29°C, GH 2-16°dGH i pH 4,0-6,5.

Charakterystyka: gatunek stosunkowo spokojny, ale najlepiej pielęgnować go w dobranych parach w towarzystwie drobnych kąsaczy (np. drobnoustki, ukośniki, smuklenie), kitysków i niedużych zbrojników, a nawet innych gatunków małych pielęgniczek.

Opis: ciało bocznie spłaszczone z łagodnie zaokrągloną głową. Boki są brunatnożółte z ciemnym, przerywanym pasem ciągnącym się wzdłuż linii bocznej. Ciemniejszy jest również grzbiet. Podgardle i brzuch mają barwę czerwonawą. Łuski połyskują niebieskawo. Samce mają dłuższe płetwy grzbietowe, piersiowe i odbytowe, są też nieco smuklejsze od samic.

Pokarm: w naturze ryby te żywią się głównie spadającymi do wody owadami, wodnymi larwami owadów oraz drobnymi skorupiakami. W akwarium najlepiej podawać im mrożone larwy wodzienia, czarne larwy komara, mrożonego solowca, lasonogi, rozwielitki i oczlika. Chętnie zjadają też suche płatki i granulki.

Rozmnażanie: stymulacją do tarła jest obniżenie twardości i odczynu pH wody oraz dodanie do niej garbników i kwasów humusowych. Samica składa na kamieniu lub liściu do 300 jaj. Ikrą, larwami i narybkiem opiekują się oboje rodzice. Młode karmimy świeżo wyklutymi larwami solowca, węgorkami „mikro”, a nawet roztartymi na pył pokarmami suchymi serwowanymi w postaci zawiesiny wodnej.

Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 6/2015 (150).

Chcę zamówić prenumeratę
Chcę zamówić ten numer

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button