ArtykułyEncyklopedia

Betta channoides

Encyklopedia akwarystyczna

Betta channoides

Pochodzenie: zamieszkuje wody dorzecza Mahakamu – rzeki płynącej przez Kalimantan Wschodni (Kalimantan Timur) – drugą co do wielkości prowincję Indonezji położoną we wschodniej części Borneo. Preferuje niewielkie leśne strumienie pełne butwiejących liści i drewna niosące brunatną, kwaśną i przesyconą garbnikami wodę. Zasiedla również płycizny, gdzie bytuje wśród roślin wodnych i opadłych z drzew liści.

Wielkość: dorasta do 5 cm długości.

Akwarium: dla pary ryb wystarczy 40-litrowe, szczelnie przykryte akwarium. Większą grupę można pielęgnować w zbiorniku 80-100-litrowym. Wskazane piaszczyste podłoże z leżącą na nim warstwą suchych liści i dekoracjami z drewna, lignitów i łupin orzechów kokosowych (te ostatnie powinny zostać uformowane na kształt kryjówek). Zbiornik powinien być w większości gęsto zarośnięty, najlepiej łodygowymi roślinami dorastającymi do powierzchni wody. Wskazana jest również obecność roślin pływających o dużych liściach (np. różdżyc). Woda powinna być niezbyt ciepła (ok. 22°C), najlepiej miękka i lekko kwaśna, choć gatunek ten jest bardzo elastyczny i przystosowuje się również do twardszej i bardziej zasadowej wody. Wskazany dodatek garbników (np. preparatu do sporządzania tzw. „czarnej wody” lub wkładu torfowego we filtrze). Doświadczalnie stwierdzono również, że na kondycję tych ryb dobrze wpływa obecność w wodzie żelaza (nawóz żelazowy). Woda powinna być regularnie, nieznacznie podmieniana (ok. 15% zawartości akwarium tygodniowo) oraz wydajnie filtrowana (ryby wrażliwe na obecność w wodzie związków azotowych).

Charakterystyka: gatunek stosunkowo łagodny, ale najlepsze wyniki osiąga się, pielęgnując go w oddzielnym zbiorniku w parach lub niewielkich grupach.

Opis: zarówno łacińska nazwa gatunkowa tego bojownika, jak i jego anglojęzyczne miano (Snakehead fighter) odnosi się do ryb z rodzaju Channa czyli wężogłowów. Rzeczywiście gatunek ten nieco przypomina je swą aparycją ze względu na kształt specyficznie wydłużonego pyska. Samce dość znacznie różnią się od samic. Ich głowa i przednia część grzbietu są szaroczarne. Boki mają barwę ceglastą do pomarańczowej, która przechodzi na płetwy grzbietową, ogonową i odbytową. Końce płetw ogonowej i odbytowej są ciemne, niemal czarne, zaś ich krawędzie posiadają białawe obwódki. Białawo zakończone są też płetwy brzuszne. Samice mają nieco mniejsze płetwy i są ubarwione dużo skromniej – ich ciała mają kolor szarooliwkowy, nieregularnie ciemniej nakrapiany z jaśniejszym brzuchem i okolicą pęcherza pławnego.

Rozmnażanie: bojownik ten należy do gębaczy. Tarło z reguły inicjuje samica, po czym zapłodnione jaja są zbierane przez samca do pyska. W przypadku pielęgnacji pary ryb w oddzielnym akwarium istnieje możliwość wychowania narybku razem z rodzicami, w większych grupach lepiej odłowić inkubującego samca do oddzielnego zbiornika. Narybek opuszcza pysk ojca po ok. 12 dniach i można od razu karmić go świeżo wyklutymi żywymi larwami solowca. Młodych w jednym miocie bywa od 3 do maksymalnie 40.

Pokarm: żywy i mrożony plankton, larwy owadów, rureczniki, muszki owocowe, po przyzwyczajeniu także suche pokarmy (zwłaszcza liofilizowane). (js)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button