Oczeret jeziorny (Schoenoplectus lacustris)
Opis: gatunek rodzimy. W naturze porasta stawy, brzegi jezior oraz wolno płynących cieków wodnych. Występuje również na podmokłych terenach, tworząc naturalne zespoły roślinne zwane szuwarem oczeretowym. Jest okazałą byliną dorastającą nawet do 4 m wysokości. Posiada rurkowate, łukowato wygięte, bezlistne łodygi na szczytach których rozwijają się brązowe kwiatostany. Rozprzestrzenia się za pomocą szybko rosnących, zdrewniałych kłączy.
Warunki uprawy: roślina łatwa w uprawie, ale podatna na zniszczenie przez wiatr, dlatego należy umieszczać ją tylko w zacisznych i osłoniętych miejscach. Najbezpieczniej sadzić ją w koszach lub ażurowych pojemnikach wstawionych do płytkiej wody, zwłaszcza że wtedy jej pędy osiągają znacznie mniejszą wysokość, co dodatnio wpływa na wygląd rośliny. Jesienią należy usunąć tylko te pędy, które pokładają się na podłożu lub wodzie – pozostałe pozostawiamy na zimę, gdyż polepszają wymianę gazową pod lodem (są gąbczaste w środku). Usuwamy je dopiero wiosną, ścinając tuż nad podłożem. W hodowli uzyskano kilka odmian barwnych w tym odmianę „Albescens” o dekoracyjnych, kremowych pasach ciągnących się pionowo wzdłuż pędów. Poza wymienionym gatunkiem w uprawie spotyka się również inne oczerety w tym oczeret Tabernemontana (Schoenoplectus tabernaemontani). Osiąga on mniejsze rozmiary i doskonale nadaje się do obsadzania brzegów również niedużych oczek wodnych. Szczególnie ozdobnie prezentuje się jego odmiana zwana „Zebrinus” z białawymi poprzecznymi pasami na pędach.
Rozmnażanie: roślinę rozmnaża się wegetatywnie przez podział rozrośniętego kłącza. W warunkach oczka wodnego najlepiej dokonywać tego zabiegu wiosną lub jesienią.
Wykorzystanie: roślina nabrzeżna. Ze względu na duże rozmiary najlepiej nadaje się do większych stawów ogrodowych. Jej pędy znajdują wykorzystanie w przemyśle jako materiał do wyrobu mat i plecionek, a nawet surowiec papierniczy (js).
- Prenumerata Magazynu Akwarium45,00 zł – 218,00 zł
- Magazyn Akwarium nr 4/2011 (105) PDF6,90 zł