Czerwonogłówka
Pochodzenie: zamieszkuje ona niewielkie strumienie w okolicach miasta Iquitos w Peru oraz rzekę Rio Branca.
Wielkość: do 50 mm długości.
Zbiornik: dość obszerny – minimum 80 l pojemności. Na jego dnie powinna znaleźć się warstwa drobnego, możliwie ciemnego żwiru oraz korzenie i kawałki drewna. Należy zainstalować grzałkę z precyzyjnym termostatem oraz delikatnie, ale skutecznie pracujący filtr koniecznie z wkładem biologicznym. Akwarium powinno być częściowo gęsto zarośnięte z pozostawioną niewielką przestrzenią do pływania. Woda powinna mieć temperaturę 23-28ºC, być miękka do średnio twardej (pon. 12ºdGH) o odczynie kwaśnym lub zbliżonym do obojętnego (pH 6,0-7,0). Niektórzy specjaliści zalecają nawet stosowanie wody zdecydowanie kwaśnej o pH równym 5,0. Wskazane jest filtrowanie wody przez torf. Co najmniej raz, a jeszcze lepiej dwa razy w tygodniu trzeba dokonywać nieznacznych (10-15%) podmian wody.
Charakterystyka: gatunek ten dobrze nadaje się do akwarium ogólnego, zwłaszcza z innymi małymi kąsaczami, południowoamerykańskimi pielęgniczkami, pstrążenicami, kiryskami, a nawet paletkami. Zawsze należy trzymać go w grupach liczących co najmniej po 6-7, a jeszcze lepiej po kilkanaście sztuk.
Opis:. ciało ubarwione jest jednolicie szarobrunatnie z jaśniejszym, przeświecającym srebrno przez powłoki brzuszne pęcherzem pławnym. Głowa, a w szczególności jej wierzch jest barwy krwistoczerwonej, intensywnej zwłaszcza w okolicach oczu i otworów nosowych. Całość sprawia wrażenie jakby ryba uderzyła się o szybę i obficie krwawiła z nosa. Płetwy, poza ogonową, są bezbarwne. Ta ostatnia pyszni się naprzemiennie ułożonymi białymi i czarnymi poziomymi paskami. Zazwyczaj występują trzy czarne i cztery białe smugi – dwie pośrodku i dwie na krawędziach płetwy. Centralny czarny pas przebiegający na linii kręgosłupa jest wyraźnie przedłużony i sięga klinowato aż do środkowej części ciała ryby. Dymorfizm płciowy zaznacza się bardzo słabo i wymaga sporej wprawy i doświadczenia obserwatora – u samców granice między pasami na płetwie ogonowej są ostrzejsze, zaś czerń i biel bardziej wyraziste.
Rozmnażanie: mnoży się w miękkiej (pon. 4ºdGH) wodzie o temperaturze 25-28ºC i lekko kwaśnym odczynie (pH 6,0-6,5). Para ryb składa ikrę na dnie zbiornika lub wśród roślin o delikatnych liściach. Po tarle dorosłe ryby należy odłowić, mogą bowiem zjadać jaja. Młode wylęgają się po 36 godzinach, zaś po 4 dniach rozpoczynają pływanie w poszukiwaniu pokarmu. Są bardzo małe, dlatego początkowo należy karmić je wyłącznie pierwotniakami lub w ich braku pokarmami w płynie, stopniowo przechodząc na świeżo wylęgnięte larwy solowca i inny drobny plankton.
Pokarm: niemal każdy rodzaj drobnego pokarmu zarówno żywego, mrożonego, jak i suchego. Godne polecenia są mrożonki oczlika (cyklop), rozwielitki (dafnia), a także szklarka (wodzień) i czarna larwa komara. Dietę taką należy uzupełniać, stosując wysokiej jakości pokarmy płatkowane lub w postaci drobnego granulatu. (js)
Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 3/2012 (116).