Sit rozpierzchły (Juncus effusus)

Sit rozpierzchły (Juncus effusus)

Opis: gatunek rodzimy porastający brzegi zbiorników stojących i cieków wodnych oraz tereny wilgotne, takie jak bagna, torfowiska, podmokłe lasy. Jest niewielką byliną o krótkim kłączu, z którego wyrasta pęk rurkowatych liści i łodyg o długości do 50 cm. Latem na łodygach ok. 10 cm pod ich szczytem pojawiają się brunatne kwiatostany.

Warunki uprawy: roślina bardzo łatwa w uprawie. Preferuje stanowiska nasłonecznione lub lekko ocienione. Najlepiej sadzić ją w koszach lub ażurowych pojemnikach wypełnionych ziemią ogrodową i wstawionych  do wody na głębokość ok. 5 cm, ale doskonale radzi sobie również posadzona w wilgotnym gruncie. Jest stosunkowo odporna nawet na okresowe przesuszenie. Bieżąca pielęgnacja polega na rozsadzaniu i przerzedzaniu zbyt rozrośniętych kęp oraz dbałości o ich ładny, symetryczny wygląd. Przed zimą uschnięte części rośliny należy usunąć. Roślina bezproblemowo zimuje, zaś wiosną samoczynnie odrasta z przetrwałych kłączy.

Rozmnażanie: wegetatywne, poprzez podział rozrośniętych kęp lub generatywne za pomocą nasion.Wykorzystanie: roślina nabrzeżna, bardzo dekoracyjna i niezbyt ekspansywna – tworzy zwarte, malownicze kępy. Ze względu na niewielkie rozmiary polecana zwłaszcza do małych oczek wodnych. Doskonale oczyszcza wodę ze związków organicznych. Znakomicie nadaje się o obsadzania brzegów sztucznych strumieni.