Crenicichla proteus – „pielęgnica szczupacza”. Chów i rozród w akwarium

Hubert Zientek: Crenicichla proteus – „pielęgnica szczupacza”. Chów i rozród w akwarium

Pamiętam, że wielokrotnie chciałem mieć w swoim akwarium owe tytułowe „szczupaki”, ale zawsze coś stawało mi na przeszkodzie i w konsekwencji wybierałem inne gatunki pielęgnicowatych. Tym razem było jednak inaczej. Swoją parę dostrzegłem pewnego dnia w internetowym ogłoszeniu i obejrzawszy ryby w realu, stało się dla mnie jasne, że muszę je mieć. Były pięknie wybarwione, doskonale dobrane i w optymalnej kondycji hodowlanej. Całe lato cieszyły moje oczy, żyjąc i rozmnażając się w 250-litrowym akwarium w domku na działce. Poniżej przedstawiam swoje i innych autorów doświadczenia oraz praktyczne porady odnośnie chowu i rozmnażania jednego z gatunków tych pięknych i nietuzinkowych ryb, jakimi niewątpliwie są „krenicichle”.

W rodzaju Crenicichla wydzielono wiele grup, a omawiany gatunek należy do jednej z nich, a mianowicie do grupy Saxatilis. Cechą znamienną jej przedstawicieli są mniejsze lub większe ilości błyszczących złociście punkcików po bokach ciała przypominających cekiny (stąd angielska nazwa grupy: Spangled Pike Cichlids). Różnice między gatunkami są tu niekiedy tak subtelne, że w praktyce bardzo trudno jest z całą pewnością stwierdzić, z jakim tak naprawdę mamy do czynienia (proszę wizualnie porównać np. tytułowego Crenicichla proteus z Crenicichla semicincta czy Crenicichla lepidota). Sprawę dodatkowo komplikują liczne odmiany geograficzne, a także przeróżne i wszechobecne dziś krzyżówki, do których światły akwarysta nigdy nie powinien dopuszczać w swoich akwariach. U Crenicichla proteus (nazwa w języku angielskim to Proteus Pike Cichlid) owych porozrzucanych po bokach ciała świecących cekinów jest akurat niewiele. Charakterystyczne dla wielu gatunków z grupy Saxatilis są dwie jednolicie czarne plamy (większa tuż za pokrywą skrzelową i mniejsza u nasady płetwy ogonowej). Mogą być one mniej (czasami zlewają się bowiem z opisanym niżej ciemnym pasem) lub bardziej widoczne. Znamienny jest także ciemny, dość gruby pas (pręga) biegnący wzdłuż ciała (od pyska po nasadę ogona, a bywa że rozmyty sięga po same krańce płetwy ogonowej), który może składać się z ciemnych (zwykle czarnych) plam. Te zaś raz się ze sobą w mniejszym lub większym stopniu łączą, a innym razem pozostają rozerwane.

Cały artykuł w pliku PDF lub w numerze Magazynu Akwarium

Może Cię również zainteresować …