dr Radomir Jaskuła, Radim Svěchovský: Gekony z rodzaju Gonatodes – małe klejnoty z neotropików

Gekony z rodzaju Gonatodes

Fragment artykułu: dr Radomir Jaskuła, Radim Svěchovský: Gekony z rodzaju Gonatodes – małe klejnoty z neotropików. Opublikowano drukiem w Magazynie Akwarium nr 1/2018 (167).

 

Rodzaj Gonatodes zaliczany jest do rodziny Sphaerodactylidae. Dotychczas opisanych zostało 34–35 gatunków tych jaszczurek, przy czym liczba ta zależy od tego, czy Gonatodes fuscus traktuje się jako osobny gatunek, czy jako podgatunek Gonatodes albogularis.

Wart uwagi jest fakt, że aż 38 procent z nich odkryto w ciągu ostatnich dwudziestu lat, co sugeruje, że kolejne gatunki z tego rodzaju czekają jeszcze na odkrycie. Potwierdzeniem tego jest na przykład gatunek znany z hobby już od kilkunastu lat pod nazwą „Gonatodes machelae”, formalnie jednak jeszcze nieopisany przez herpetologów.

Przedstawicieli omawianego rodzaju spotyka się od Ameryce Południowej i Ameryce Środkowej od północnego Ekwadoru i południowej Kolumbii, przez północne Peru, Boliwię i Brazylię, aż po Meksyk i Florydę w USA, a także na licznych wyspach karaibskich (m.in. Kuba, Haiti, Jamajka) oraz na Trinidadzie i Tobago. Za centrum występowania uważa się jednak Wenezuelę, gdzie stwierdzono aż 22 gatunki, co stanowi aż 65% gadów dotychczas opisanych przez naukowców z tego rodzaju. Gekony te w naturze najchętniej zasiedlają pnie drzew do wysokości 2–3 metrów nad gruntem, rzadziej obszary skaliste, niektóre gatunki (np. Gonatodes albogularis fuscus, Gonatodes vittatus) przystosowały się do życia w pobliżu człowieka i widywane są na przykład na murach budynków. Dwa gatunki uznaje się za ginące i zagrożone według kryteriów Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN): Gonatodes seigliei ma kategorię „zagrożony”, Gonatodes daudini – „krytycznie zagrożony”; ten ostatni jest także hodowany w Europie.