ArtykułyEncyklopedia

Lamontichthys filamentosus

Encyklopedia akwarystyczna

Lamontichthys filamentosus

Pochodzenie: pochodzi z wód Brazylii, Ekwadoru, Peru i Boliwii. Najczęściej spotykana jest w rzece Rio Jurua i jej dopływach, przy ujściu rzeki Rio Emira i w dorzeczu rzeki Rio Tacauaca.

Wielkość: do 16-16,5 cm długości.

Akwarium: wymaga obszernych (min. 300 l) zbiorników o żwirowym dnie wyłożonym licznymi kawałkami drewna, korzeniami, lignitami i płaskimi kamieniami (np. łupkami). Akwarium powinno być wyposażone w sprawny filtr powodujący dość silny ruch wody, a jeszcze lepiej w jedną lub dwie głowice typu „powerhead”. Oświetlenie może być umiarkowane do dość silnego. Zbiornik należy miejscami dość gęsto obsadzić, najlepiej roślinami o pokroju trawiastym, które ryba ta wyraźnie preferuje. Dobrze nadają się do tego celu szczególnie większe „trawy” takie jak nurzaniec olbrzymi (Vallisneria gigantea), krynia tajska czy większe okazy strzałek (Sagittaria spp.). Jako uzupełnienie polecić można również mało wymagającą, posiadającą wstęgowate blaszki liściowe zwartkę aponogetonolistną. Zbiornik należy szczelnie przykryć. Woda powinna być umiarkowanie ciepła (22-26ºC), miękka do średnio twardej (do 16ºdGH) o odczynie kwaśnym do lekko zasadowego (pH 6,0-7,5). Należy dbać o jej czystość i regularnie dokonywać podmian w ilości ok. 30% zawartości zbiornika tygodniowo.

Charakterystyka: ryba łagodna i towarzyska, choć, z racji na dość duże wymagania, lepiej pielęgnować ją w akwarium przeznaczonym specjalnie dla roślinożernych zbrojników.

Opis: tułów jest owalny, łezkowato wydłużony, zaś nasada płetwy ogonowej długa i cienka. Kolorystykę tworzy mieszanka szarości, czerni, brązu i oliwkowej zieleni. Cechą rozpoznawczą tego gatunku nadającą mu wielce osobliwy wygląd są płetwy. Pierwszy promień płetwy grzbietowej, płetw piersiowych oraz skrajne promienie płetwy ogonowej są silnie nitkowato wydłużone. Owe „nitki” u dorosłych okazów mogą przekraczać nawet 10 cm długości. Dzięki temu ciało tego zbrojnika ma niezwykle malowniczy pokrój. Dymorfizm płciowy zaznacza się dosyć słabo i wymaga od obserwatora pewnej wprawy – samce różnią się od samic kształtem wyrostków w okolicach narządów płciowych.

Rozmnażanie: sporadycznie rozmnaża się w niewoli choć niemal wszystkie oferowane w handlu okazy pochodzą z naturalnego odłowu. Tarło prawdopodobnie odbywa się w grupach. Samica składa ok. 40-50 dość dużych jaj (3,5-4 mm średnicy) przyklejanych do szyby lub kamieni. Młode wylęgają się po ok. 8 dniach. Liczą wtedy po ok. 12 mm długości i posiadają charakterystycznie zaokrąglone głowy.

Pokarm: odpowiednie wykarmienie tego zbrojnika nie jest rzeczą prostą i to co najmniej z dwóch powodów. Pierwszym z nich jest sposób, a raczej miejsce jego żerowania. Ryba ta bowiem, choć zdecydowanie preferuje odcinki rzek o szybszym nurcie, pokarm pobiera wyłącznie w zacisznych, spokojnych miejscach o gładkim lustrze wody. Aby zapewnić jej takie warunki w akwarium, należy tak skierować wyloty filtra i pomp, aby przynajmniej część zbiornika pozostawała spokojna. Warto dodatkowo obudować ją dekoracjami i gęściej obsadzić roślinami, tworząc coś na kształt zacisznej polanki. Tam właśnie należy podawać rybom pokarm. Wkrótce powinny do tego przywyknąć i traktować to miejsce jako swój właściwy rejon żerowania. Drugim problemem jest dobór właściwego pokarmu. W naturze ryby te odżywiają się kombinacją glonów, resztek roślinnych oraz pokarmu zwierzęcego którą niezmiernie trudno „podrobić” w warunkach akwariowych. Najwłaściwszym rozwiązaniem jest podawanie różnorodnych wysokiej jakości pokarmów sztucznych w płatkach oraz tabletkach i eksperymentalne ustalenie, co smakuje rybom najbardziej. Jako uzupełnienie menu można podawać liście sałaty oraz inne naturalne pokarmy stosowane w żywieniu zbrojników (marchewka, ogórek, groszek, cukinia, itp.). (ir)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button