ArtykułyEncyklopedia

Otocinclus vittatus

Encyklopedia akwarystyczna

Otocinclus vittatus

(bardzo często oferowany pod błędną nazwą Otocinclus affinis)

Pochodzenie: zamieszkujesystem Rio Paraguay w Mato Grosso w Brazylii; poza tym występuje również w wodach Peru, Kolumbii i Wenezueli.

Wielkość: do 3,5 cm długości.

Akwarium: zadowalają się już 50-litrowym zbiornikiem. Należy zapewnić wydajną filtrację i napowietrznie wody powodujące jej lekki ruch. Wskazana gęsta obsada roślinna i liczne kryjówki wśród korzeni i kamieni. Woda: temperatura w granicach 20-22°C (w wyższych temperaturach pogarsza się jej samopoczucie), pH 6,0-7,5 twardość na poziomie 4-16°dGH. Ryby dość tolerancyjne na różne parametry wody.

Charakterystyka: gatunek stadny, bardzo łagodny całkowicie ignorujący obecność innych ryb w akwarium. Zaleca się pielęgnować go w grupach liczących co najmniej 6-8 osobników (im więcej tym rybki te lepiej się czują). Doskonale nadają się do zbiorników roślinnych. Nie należy łączyć ich z dużo większymi rybami, które mogą traktować te małe zbrojniki jako źródło pokarmu. Ryba bardzo zwinna, dość odporna, godna polecenia początkującym i średnio zaawansowanym akwarystom.

Opis: niewielka rybka (zalicza się do najmniejszych zbrojników) o walcowatym, zwężającym się ku tyłowi ciele. Płetwa ogonowa widlasto podzielona. Grzbiet pokrywają nieregularne szare lub szarozielonkawe plamy zlewające się ze sobą. Spód ciała jest biały. Wzdłuż linii bocznej biegnie dość szeroki, czarny pas przechodzący przez oko, przerywany i nieregularny na wysokości nasady płetwy ogonowej, ale zachodzący na tą płetwę (cecha diagnostyczna odróżniająca O. vittatus od innych gatunków z rodzaju Otocinclus). Dymorfizm płciowysłabo zaznaczony – samce są bardziej wysmukłe, zaś samice mają bardziej zwarty rozszerzający się w części brzusznej kształt (szczególnie dobrze widoczne jest to podczas obserwacji z góry).

Rozmnażanie: sporadycznie rozmnaża się w akwarium (często bez interwencji hodowcy, który pewnego dnia odkrywa po prostu obecność młodych rybek). O zwyczajach godowych wiadomo stosunkowo niewiele. Ikra w ilości ok. 30-50 szt. jest składana na liściach roślin, a nawet na szybach akwarium. Młode wylęgają się po 2-3 dniach i pozostają przyczepione do roślin przez następne 2-3 dni, korzystając z zapasów zgromadzonych w woreczkach żółtkowych. Następnie zaczynają pływać – początkowo są częściowo mięsożerne – zaleca się podawanie im świeżo wyklutych larw solowca. Dietę uzupełniają glonami. Dobrze karmione rosną bardzo szybko, przechodząc stopniowo na pokarm roślinny.

Pokarm: ryby typowo glonożerne (jedne z nielicznych prawdziwych glonojadów wśród zbrojników). Doskonale oczyszczają z glonów rośliny akwariowe. Całkowicie bezpieczne dla roślin wyższych. Poza glonami z upodobaniem zjadają różne suche pokarmy roślinne oraz warzywa (sałata, szpinak, kalarepa, ogórek, cukinia, marchew, dynia, brokuły, itp., przysmakiem jest lekko obgotowany kalafior – uwaga, należy podawać go w małych porcjach gdyż szybko się rozkłada i zanieczyszcza wodę). (ir)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button