ArtykułyEncyklopedia

Phyllopteryx taeniolatus

Encyklopedia akwarystyczna

Phyllopteryx taeniolatus

Pochodzenie: zamieszkuje wody morskie wokół południowego wybrzeża Australii od okolic Sydney na wschodzie po Perth na zachodzie.

Wielkość: do 45 cm długości.

Akwarium: morskie, możliwie duże, a zwłaszcza głębokie (jest to szczególnie istotne, jeśli marzy nam się rozmnożenie tych niezwykłych ryb), niezbyt jasno oświetlone, częściowo porośnięte glonami takimi jak np. Caulerpa. Ryby, zwłaszcza świeżo sprowadzone są dość wrażliwe na wahania parametrów wody i gwałtowne zmiany oświetlenia.

Charakterystyka: ryba łagodna i towarzyska, ale stosunkowo delikatna, zaleca się pielęgnację w parach w zbiornikach gatunkowych, ew. w towarzystwie innych pławikoników, takich jak np. pławikonik australijski. Osobniki pochodzące z odłowu są bardzo wrażliwe i na ogół źle znoszą transport i aklimatyzację. Dostępne w handlu młode okazy hodowlane o długości ok. 20 cm adaptują się na ogół bezproblemowo.

Opis: niezwykle charakterystyczna ryba o oryginalnym kształcie przywodzącym na myśl mitycznego smoka (ang. Seadragon). Ciało wydłużone, nieco bocznie spłaszczone lekko powyginane niczym mongolski łuk. Głowa zakończona bardzo długim, rurkowato wydłużonym pyskiem. Dość masywny korpus opatrzony parą długich, łopatkowatych płetw brzusznych oraz zakończoną listkowatymi wyrostkami płetwą grzbietową (całość wygląda jak łapy i skrzydła smoka). Część ogonowa cienka i silnie wydłużona ozdobiona symetrycznie ułożonymi listkowatymi wyrostkami. Ubarwienie i kształty są zmienne (osobniki żyjące na większych głębokościach są bardziej kolorowe i mają mniej liściowatych wyrostków) – podstawową kolorystykę stanowi kombinacja brązu, żółci, błękitu i bieli tworzących malownicze wzory. Większa część ciała pokryta drobnymi, przypominającymi perły plamkami. Na „szyi” (ryby nie mają szyi) widoczne pionowe, fioletowe prążki. Samice różnią się od samców posiadaniem znacznie wyższego i masywniejszego tułowia. Wyróżnia się kilka form geograficznych, m.in. osobniki z okolic Tasmanii są znacznie większe i potężniejsze od ryb żyjących bardziej na północ.

Rozmnażanie: w naturze ryby te przystępują do tarła tylko raz do roku, zwykle dzieje się to od października do listopada (ryby żyjące w wodach bogatych w pokarm sporadycznie mogą rozmnażać się dwukrotnie w ciągu roku. Rozród ma podobny przebieg jak u pławikoników australijskich. Wyrośnięta samica jest w stanie złożyć do 250-300 jaj. W okresie tarła skóra na ogonie samca staje się miękka i gąbczasta. Każde jajo jest w nią wciskane i ulega wtedy zapłodnieniu. Po zakończeniu umieszczania jaj na ogonie samca skóra wokół nich twardnieje, tworząc coś w rodzaju kapsuły wokół każdego ziarna ikry. Młode wylęgają się po ok. 2 miesiącach i na tym opieka rodzicielska samca się kończy. Narybek opada na dno i przez ok. 2 dni absorbuje zawartość woreczków żółtkowych. W tym czasie wydłuża się im pysk oraz pojawiają się zaczątki późniejszych liściowatych wyrostków. W zależności od regionu geograficznego trzymają się płycizn lub pozostają na większych głębokościach, podążając za ławicami planktonu, który jest ich naturalnym pokarmem. Pławikonik ten dość dobrze rozmnaża się w niewoli. Większość osobników hodowanych dla potrzeb akwarystyki pochodzi ze specjalnej fermy z Wiktorii. W domowych warunkach do rozrodu konieczny jest rozległy i bardzo wysoki zbiornik, bowiem taniec godowy ryb wymaga dużo przestrzeni. Jeśli w jego trakcie uderzą w szybę akwarium mogą odrzucić ikrę.

Pokarm: skorupiaki morskie. W akwarium wykarmienie tej ryby jest nad wyraz problemowe, bowiem na ogół nie akceptuje ona pokarmów innych niż żywe. W warunkach europejskich najczęściej karmi się ją żywymi krewetkami atlantyckimi, młodszym osobnikom można podawać również hodowlanego solowca oraz mysis. Wymaga regularnego karmienia nawet kilka razy dziennie. (js)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Sprawdź również
Close
Back to top button