Encyklopedia

Tetraodon nigroviridis

Encyklopedia akwarystyczna

Kolcobrzuch zielony (Tetraodon nigroviridis)

Pochodzenie: zamieszkuje obszar Indii, Cejlonu, Birmy, Tajlandii, Półwyspu Malajskiego, Wysp Sundajskich oraz Filipin.

Wielkość: dorasta do 17 cm długości.

Akwarium: ok. 100 l, dość jasno oświetlone oraz wyposażone w sprawnie działający filtr, porośnięte, przynajmniej miejscami, dość gęstą roślinnością. Na dnie zbiornika najlepiej umieścić w charakterze podłoża ok. 5-centymetrowej grubości warstwę dobrze wypłukanego, grubego, rzecznego piasku. Jako dekoracje wskazane są niewielkie otoczaki. Rośliny sadzimy tak, aby w tylnej części zbiornika tworzyły zwarte kępy, poza tym dobrze jest umieścić kilka większych skupisk roślin o pokroju trawiastym w jego środkowej części tak, aby ryba mogła pływać między nimi i szukać tam schronienia. Do wypełnienia akwarium można użyć zwykłej odstałej i uzdatnionej wody kranowej, należy jednak najpierw dodać do niej niewielką domieszkę soli morskiej. Na każde 10 l wody w akwarium należy dosypać jedną czubatą łyżkę i bardzo dokładnie wymieszać wodę, aby sól dobrze się rozpuściła i równomiernie rozprowadziła. Temperatura wody w zbiorniku powinna wynosić od 23 do 28ºC. Jej pozostałe parametry mają mniejsze znaczenie. Raz w tygodniu należy dokonać podmiany ok. 10-20 l (w akwarium 100-litrowym), pamiętając, aby uzupełnić powstałe braki również posoloną wodą. Z kolei ubytki wody powstające w ciągu tygodnia na skutek parowania uzupełniamy czystą wodą bez dodatku soli (sól z wody nie paruje).

Charakterystyka: nie nadaje się do akwarium ogólnego – małe, dostępne zwykle w sklepach okazy o długości 2-3 cm są jeszcze w miarę łagodne, jednak z wiekiem ich agresja rośnie – dwukrotnie większy kolcobrzuch nie toleruje już w akwarium niczego co się rusza, nawet innych przedstawicieli własnego gatunku. Należy więc pielęgnować pojedynczego osobnika w przeznaczonym specjalnie dla niego indywidualnym zbiorniku..

Opis: ciało w przekroju koliste, walcowate i lekko wydłużone. Duża głowa z wielkimi, osadzonymi na jej bokach oczami. Brak płetwy tłuszczowej i płetw brzusznych. Płetwa grzbietowa cofnięta ku tyłowi i wraz z łopatkowatymi płetwami piersiowymi stanowi narząd ruchu ryby – dzięki niemu jest ona w stanie sprawnie pływać praktycznie w dowolnym kierunku, nawet do tyłu. Wierzch i boki ciała pokrywają nieregularnie rozmieszczone ciemnozielone, niemal czarne plamy doskonale widoczne na jaśniejszym, zielonkawym lub oliwkowozielonym tle. Brzuch biały, pozbawiony plam. W sytuacjach stresowych ryba błyskawicznie wypełnia brzuch wodą (lub powietrzem, jeśli wyjmiemy ją z wody) i zamienia się w okrągłą, zieloną kulę w dodatku najeżoną kolcami skórnymi.

Rozmnażanie: sporadycznie rozmnaża się w niewoli. Ryby przeciwnej płci są wobec siebie wyjątkowo nietolerancyjne i można umieścić je wspólnie jedynie w bardzo dużym, kilkusetlitrowym zbiorniku i to tylko pod warunkiem, że będą nieustannie obserwowane, aby wyeliminować możliwość wzajemnej agresji. Tarło ma przebieg zbliżony do tarła ryb pielęgnicowatych. Jaja w ilości 200-300 szt. składane są zazwyczaj na płaskim kamieniu. Następnie opiekę nad nimi przejmuje samiec – strzeże on ikry, dosłownie leżąc na niej i odganiając wszystkich potencjalnych napastników. W tym czasie jest jeszcze bardziej agresywny niż zwykle. Narybek wylęga się po ok. 6-8 dniach i jest troskliwie przenoszony przez samca do wykopanego przez niego uprzednio niewielkiego dołka w piasku. Gdy młode zaczną swobodnie pływać, samca należy ostrożnie odłowić. Pierwszym pokarmem dla maleńkiego narybku powinny być świeżo wyklute larwy solowca. Jednak nawet przy takim karmieniu wychowanie młodych często bywa problematyczne.

Pokarm: w naturalnym środowisku głównym pożywieniem tych ryb są małże i ślimaki wyszukiwane na dnie zbiorników wodnych. Rozłupywanie muszli mięczaków ułatwia potężny, przypominający nieco papuzi dziób pysk ryby. W celu zapewnienia stałego źródła smakowitych mięczaków dobrze jest założyć ich niewielką hodowlę w małym oddzielnym akwarium albo nawet dużym słoju z odrobiną podłoża i kilkoma roślinami wodnymi. W braku żywych ślimaków kolcobrzuchom można podawać również mrożone mięso małży lub ich serca (dostępne w dobrych sklepach zoologicznych jako mrożonka akwarystyczna), a także dżdżownice, żywe i mrożone larwy ochotki, a nawet serce wołowe. Ryby te są stosunkowo żarłoczne i entuzjastycznie reagują na podawany im pokarm. (js)

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Sprawdź również
Close
Back to top button